Zo, laatste blogje van Zandvoort, tot zonsondergang ben ik er gebleven.
Echt wandelen deed ik niet, ik drentelde meer, of schuifelde. Maar omdat ik er zo lang was ben ik toch een heel eind geweest.
Zoiets kun je alleen maar doen als je alleen bent, dat is voor een ander niet vol te houden.
Mijn Chinese sterrenbeeld is os, en dat bleek weer eens goed te kloppen: eindeloos doorgaan in traag tempo, dat is echt iets voor mij. Ik associeer dat ook altijd met echt ZIJN, aanwezig zijn. Het is een soort bewegend stil staan eigenlijk. En omdat de tijd dan ook een beetje stil gaat staan proef je automatisch wat van de eeuwigheid.
Groetjes
rené
Mini-graafmachine
Een heel groot strandcomplex met zelfs een bouwsel waar “theater” op staat wordt hier opgebouwd, het afval verbrand.
Een tijdje later kwam ik er weer langs, bij zonsondergang.
Mijn favoriete strandtent: FOSFOR. Ze hebben er een barak bij gezet.
Hier kun je goed zien hoe het laatste deel van de afgang is weggeslagen.
Nooit zoveel van dit soort grote schelpen gezien, het strand lag er werkelijk mee bezaaid. En wat nog vreemder was: de meesten nog per schelpdier-overblijfsel intact, dus beide schelpen van het dier nog aan elkaar. En wat ik echt nog nooit gezien had: veel nog met het dode schelpdier er IN!!
Dit had ik in die 40 jaar dat ik op het strand van Zandvoort kom nog nooit meegemaakt. Waarschijnlijk een verdwaalde zeehondenbaby.
Hij ging na een halve minuut weer terug het water in.
Dat kan geen toeval zijn.
Echt waar, ze kwam voor me staan toen ik aan het fotograferen was.
