Zandvoort op vrijdag 2
Ja dat red ik natuurlijk niet, twintig foto’s als je ruim twee uur wandelt, dus gooi ik er nog een blogje Zandvoort tegenaan.
We zagen twee keer rozen op het strand, en pas toen wij in café de Queenshead ieder een roos kregen omdat het Valentijnsdag was begrepen we ook die rozen op het strand. Nou ja, niet helemaal natuurlijk, want waarom zet je zo’n gekregen roos niet in een vaas, zoals die twee nu bij mij in een vaas staan. Maar misschien was het een offer aan de zee, dat is ook mooi natuurlijk. Want die zee heeft het ondanks Bojan Slat natuurlijk heel moeilijk. En opeens schiet mij een gedicht van Viktor Loman te binnen, die volstrekt onbekende dichter die mijn pseudoniem is. Ik ken het nog uit mijn hoofd omdat het een heel simpel gedicht is:
Ik krab de olie van mijn voeten
aan het strand van Zandvoort
Olie, die een sjeik
in een ver land
uit het zand boort
Ik vraag mij af waar jij zo zwaar voor boeten moet
O lie, o lieve zee
en lijd,
al krabbend aan mijn voeten
tot bloedens toe
met je mee
Groetjes
rené
o
