Dit is dhr. Putman. Hij wilde voor het Kremlin staan met de vuist omhoog en er zelf een tekst bij maken. Hij voelde links en had een antiquariaat. Dat was gevestigd in een straat in Amsterdam die het Rusland heet, ik denk dat hij daarom op dat idee kwam. Meneer Putman was trouwens echt een verzamelaar, hij liet me vaak boeken met door hem bijeengegaarde kaarten zien. Zo had hij enorm veel prentbriefkaarten van Doetinchem verzameld, daar werd na zijn dood een tentoonstelling aan gewijd in die stad waar ik op de opening van geweest ben. De prentbriefkaarten van Amsterdam heeft hij nagelaten aan de universiteit van Amsterdam, afdeling Bijzondere Collecties, gevestigd naast het Allard Pierson Museum. Daar werd een boekje over gemaakt dat daar ten doop zou worden gehouden maar hij stierf een week daarvóór. Zo werd de opening van die tentoonstelling een herdenkingsbijeenkomst, overigens met veel foto’s gelardeerd die ik van hem had gemaakt want ik kende hem al langer.
Ik heb gisteren al het een en ander verteld over mijn project WENSFOTO in het verzorgingshuis Flesseman waar ik gewerkt heb, dus dat ga ik nu hier niet herhalen.
Hier nog 6 foto’s van dat project.
Eén foto laat ik niet zien, dat is die van mevrouw de Vogel. Die wilde een foto van haar met Albert Schweitzer.
Dat zat zo.
In haar jonge jaren was ze verpleegster geweest, en kennelijk een goede. Ze solliciteerde naar een plaats als verpleegkundige in het ziekenhuis van Nobel-prijswinnaar Albert Schweitzer in Lambarene in Gabon. Hij was toen een lichtend voorbeeld voor een hele generatie, vertelde ze me. Ze werd aangenomen en alles was al rond. Toen ontmoette ze de man van haar leven, waarmee ze later trouwde en twee kinderen kreeg.
En om die reden ging haar vertrek naar Lambarene niet door. Vandaar dus die WENSFOTO.
Ik vond op internet een foto van Albert Schweitzer aan het ziekbed van een patiënt en monteerde daar de enige foto in van mevrouw de Vogel die ze had in uniform. Dat was een pasfoto, maar het is toch gelukt. Alleen de foto die ik gebruikte was van internet gehaald en gemaakt door iemand van het fotobureau MAGNUM, dat indertijd het beroemdste was in deze sector. Bijvoorbeeld Robert Capa was daar fotograaf geweest. En ik vermoed dat daar nog rechten op zitten, en dat de eventuele “schadevergoeding” niet mals zal zijn als je zo’n foto ongevraagd gebruikt, het is een Amerikaans bureau. Ik ben wat voorzichtiger geworden de laatste tijd.
Van de andere kant, ik vond een wet die het heeft over “fair use” (Sectie 107 van de Copyright Act) van een bepaald kunstwerk, en dat zou op mijn gebruik van die foto van toepassing kunnen zijn. Maar er staat niks bij over het eventueel veranderen van dat kunstwerk. Wel staat er: “Unfortunately, there is no clear formula that you can use to determine the boundaries of fair use.” Aangezien ik geen advocaten op mijn dak wil dus toch maar niet.
Groetjes
rené
PS: als er familieleden zijn die bezwaar hebben tegen een foto laat het dan weten dan haal ik die onmiddellijk weg.
Dhr. Smit zou wel op een groot schip kapitein hebben willen zijn.
Mevrouw Kerkhofs ? (naam vergeten maar het lijkt er op, wel weet ik nog dat ze een dochter had die in Portugal woonde, Petra) wilde om de wereld vliegen in een ruimtevaartuig. Ik heb een vliegtuigfoto gebruikt waarvan ik het raampje ontzettend heb uitvergroot en horizontaal gemaakt.
Mevrouw van As wilde iedereen die ze kende plus haar hele familie op haar verjaardag uitnodigen. De foto van haar is in haar eigen kamer genomen, ze was toen al ziek, op 96-jarige leeftijd is ze overleden. Toen ze nog goed was heb ik een aantal leuke gesprekjes met haar gehad. Haar kleindochter zorgde voor de foto’s, dat was een mega-klus, ook voor mij was het giga-veel werk trouwens. Haar ouders staan er o.a. op en haar 5 kinderen waarvan er 2 overleden waren.
Meneer Waltmans wilde naar de Seychellen of naar Kaap-Verdië, dat ben ik vergeten. Ik heb nog foto’s van mijn trip naar Kaapverdië bekeken en zag dat er op het hele eiland, althans dat eiland waar ik op zat, maar één plaats was waar deze foto genomen zou kunnen zijn.
Mevrouw Kip zou nog wel eens naar de Moulin Rouge in Parijs willen. Daar was ze al eens geweest en kennelijk was haar dat toen goed bevallen.
Geweldige serie en wat een werk!