Ik kom lang niet meer zo vaak in ARTIS als vóór de corona-tijd. Niet alleen omdat ik een gewoontedier ben en als iets uit mijn systeem valt het er niet makkelijk meer in komt, maar ook omdat ik het toch wel vervelend vind dat mijn medeschepselen gevangen zitten.
Maar ja, ARTIS doet ook een hoop voor de instandhouding van diersoorten middels fokprogramma’s, dus ik ben wel lid gebleven. Gisteren ben ik er weer eens geweest met Jan, en toch wel genoten.
Groetjes
rené
Volgens mij leeft deze soort niet meer in het wild.
Mijn favoriete vogel, in het wild in ARTIS.
De pelikanen rechtop en ondersteboven.
We boften, het was net voedertijd.
Mmmmmm, ruikt lekker.
Het hele gebied waar vroeger de waterval was, waarvan deze stomp nog overeind staat, is op de schop gegaan. Waarschijnlijk komt hier het nieuwe leeuwengebied.
De olifanten stonden met smart te wachten totdat hun gebiedje schoongemaakt was en er wortels waren neergelegd. Ik vroeg de rechter jongen wat ze met de olifantenpoep deden. Per jaar hadden ze 24 volle, enorm grote containers want die beesten schijten wat af. Ze gebruiken er zelf 4 van en de rest gaat naar een champignonkweker en een boer.
Om te laten zien hoe enorm groot die beesten zijn.
Niet voor het publiek toegankelijk, maar de deur ging even open en ik mocht er een foto van maken.
