Volksopera Nieuwendam & Blauwe zand

Zaterdagavond naar deze volksopera gaan kijken op het Purmerplein in Noord. Het was de tweede die ik zag, een paar jaar geleden de eerste in de Vogelbuurt. Die vond ik toen dermate indrukwekkend dat ik deze ook wilde zien. In beide gevallen werd vanuit de geschiedenis, vooral WO II, naar het heden toegewerkt. Ook nu was de rode draad een liefdesgeschiedenis en waren er vele overeenkomsten in de vormgeving, zoals een verteller en een widescreen. Alle medewerkers waren buurtgenoten of familie daarvan.

De liefdesgeschiedenis in het kort: Marie en Marius waren verliefd op elkaar maar ze mochten geen contact met elkaar hebben omdat de vader van Marius communist was en de moeder van Marie daar fel op tegen. Toen Marius’ vader zijn duiven moest inleveren bij de Duitsers, omdat die bang waren dat ze door het verzet zouden worden gebruikt, vroeg hij Marius om die te redden, en die dacht meteen aan Marie. Die ging voor ze zorgen, en Marius werd in Duitsland te werk gesteld, Arbeitseinsatz. Marie bleef tevergeefs op hem wachten maar werd ondertussen rijk van de wedstrijdduiven. Pas op hoge leeftijd kwam Marius, die dus toch de oorlog overleefd had, terug om vergiffenis te vragen dat hij nooit meer iets van zich had laten horen: verliefd geworden op een Duitse, nota bene, en een dochter gekregen die hij bij zich had. En of Marie voor die dochter wilde zorgen want hij ging dood.

Op een slimme manier kwamen nu de huidige problemen van de wijken aan de orde. Toen Marie stierf namelijk ging die dochter voor de duiven zorgen totdat de buurt ging klagen. Toen ze met die duiven naar haar zoon ging voor een oplossing was die net bezig met een buurtlunch om te vieren dat hun protest tegen een stadsstrand bij de Oranjewerf resultaat had gehad. En toen ze bij haar dochter kwam was die net bezig met een actie tegen de woningbouwvereniging omdat er nog loden waterleidingen waren.

En verder werd duidelijk gemaakt dat Noord van 100.000 inwoners gaat groeien naar 145.000 bewoners, en dat dat wel eens ten koste van het groen en de leefbaarheid kan gaan. Een engel verwoordt dat door te reppen van de tijd dat het Purmerplein het centrale plein van de wijk was: feesten, winkels, dorps. Gaat dat ook verdwijnen?

De tweedeling tussen oorspronkelijke bewoners en de rijkere nieuwe bewoners, die de hoge huren van de nieuwbouw, en de koopsommen van de sociale woningen die voor grof geld door de woningbouwverenigingen aan particulieren worden verkocht, kunnen betalen is al zichtbaar. De meneer op de eerste foto, die ik met toestemming maakte en mocht plaatsen, was daar enigszins een voorbeeld van. Hij kwam wel uit de buurt maar was o.a. in Friesland gaan wonen. Hij wilde uiteindelijk dolgraag terug, en dat kon dus alleen maar omdat hij het geld had om een kleine dure woning te kopen.

Er werd redelijk goed gezongen, met uitschieters naar prachtig goed. De engel, een dochter van een winkelier daar, was echt operazangeres zo te horen.

Groetjes

rené