Van Bangkok naar Kabul
Vanaf Bangkok Airport Suvarnabumi vlogen we in één ruk door naar Amsterdam, en dat was zelfs ook alweer een belevenis. We vertrokken namelijk om 12.30 u. Thaise tijd en konden dus vanwege dat tijdstip zien waar we langs en overheen vlogen. En ook al omdat het voornamelijk onbewolkt was lieten we ons de mogelijkheid niet ontgaan daar foto’s van te maken, je bent fotogek of niet. Van tevoren hadden we al een raamplek geregeld, en bovendien zaten we rechts in het vliegtuig wat achteraf gezien het interessantste uitzicht opleverde. We wisselden regelmatig van zitplaats zodat we om en om aan het raam zaten, waarbij de ander dan over de een heen hing als er iets interessants te zien was.
En we konden zo zien hoe delen van vooral India, Pakistan, Afghanistan en Turkmenistan er van bovenaf uitzagen en hoe Nepal met de Himalaya’s er uit de verte uitzag. Dat laatste vond ik nog wel het spannends omdat ik daar ooit geweest ben. De afstand was honderden kilometers, maar je zit op een kilometer of 9 en die bergen zijn ook een paar kilometer hoog, dus je kon wel wat zien. En al zijn het geen geweldige foto’s, ik was ontzettend blij dat ik er wat zichtbaars op had. Ik heb nog geprobeerd de Mount Everest te herkennen of de karakteristieke fishtail, maar dat is niet gelukt. Ik fotografeerde wel een berg die leek op de Mount Kailash, een heilige berg waar ik de laatste tijd veel youtube-jes over zie, maar denk eigenlijk dat het hem niet is.
Ik heb een kaartje uitgeprint vanaf google maps van Bangkok tot de Zwarte zee waar Georgië aan ligt. De route grosso modo ingetekend, was natuurlijk ongeveer een rechte lijn, en ben begonnen met het stuk Bangkok-Kabul. Dat komt omdat ik de vage foto van Kabul heb herkend als Kabul door hem te vergelijken met de afbeelding ervan op google earth. Omdat op de foto’s de tijden staan waarop ze gemaakt zijn kon ik constateren dat we, omdat we rond 12.30 u. waren vertrokken uit Bangkok en rond 17.30 u. aan Kabul voorbij vlogen, over dat stuk afgerond 5 uur gedaan hadden. Nou bleek dat traject op de kaart die ik had uitgeprint 12,5 cm, gedeeld door 5 dus 2,5 cm per uur. Dat kon ik vergelijken met de tijden waarop de foto’s gemaakt waren en dus grosso modo bepalen waar we zaten en wat er op de foto’s te zien was. Dit is het eerst blogje daarvan, het tweede stuk over een gedeelte van Afghanistan en Turkmenistan is mooier en komt morgen.
Groetjes
rené
PS: Anton, een vriend van mij, is op internet een namenkaart van bergen tegengekomen en heeft zo ontdekt hoe die twee “duo-bergen” op een van de foto’s heten!!!!
