Twintig jaar homohuwelijk

Gisteren 15.30 u.: de regenboogvlag word gestreken op het gemeentekantoor aan de Jodenbreestraat.

Ik las gisteren ergens op facebook dat het op 1 april precies 20 jaar geleden was dat het eerste homo-huwelijk ter wereld gesloten werd, hier in Amsterdam op een steenworp afstand van waar ik woon. Met het mes op de keel had ik het me nog niet kunnen herinneren, althans de datum. Terwijl 1 april toch geen dag is die je makkelijk vergeet, zo ken ik iemand die ik al jaren niet gezien heb maar elke keer toch een digitale gelukwens stuur op deze dag omdat ik er automatisch aan denk vanwege het bijzondere van deze datum. Maar kennelijk neemt het homohuwelijk bij mij toch niet zo’n grote plaats in dat ik dáár aan denk.

Nou moet ik er bij zeggen dat ik er vroeger ook faliekant op tegen was, voordat het er overigens naar uit zag dat het überhaupt ooit werkelijkheid zou kunnen worden. Mijn redenatie was altijd: moeten wij met die onzin meedoen, die truttigheid. Ik heb er toen een anti-liedje over gemaakt en dat gezongen in de indertijd beroemde Hellun Zelluf-show, de gay-dating show, in de Mazzo. Mensen die hier vaak komen kennen dat natuurlijk, HIER is de link nog een keer voor mensen die dat nooit gezien hebben, 1983 was het.

Maar tegenwoordig denk ik daar wel een slagje anders over, al vind ik het voornaamste positieve aspect dat het de gays gelijkwaardiger maakt. Dat huwelijk zelf zegt me niet zoveel. Hoewel……ik heb 16 jaar een relatie gehad met iemand die een vriend had, en toen die op een gegeven ogenblik getrouwd bleek te zijn zonder mij in te lichten (pas achteraf) moest ik wel slikken, ook al was dat trouwen puur vanwege de financiën. Dat bleek toch echt een knauw te geven, dus kennelijk vind ik het ook niet helemaal niks. En op facebook zie ik ook soms mannen waarvan ik het niet zou verwachten maar die ontzettend gelukkig zijn dat ze getrouwd zijn. Ik ben zelf nooit in de omstandigheden gekomen dat dat een optie was, misschien was ik ook wel enthousiast geworden. Maar ik ben niet eens iemand van het samenwonen, dus ja, kweenie.

Toen ik gisterenmiddag om half vier de regenboogvlag die ik op een gemeentekantoor vanuit mijn woning kan zien, gestreken zag worden en vervangen door de Amsterdamse Driekruis, kreeg ik het idee om eens te gaan kijken of er meer regenboogvlaggen in de stad te zien waren. Dat bleek het geval, alsmede een openlucht foto-tentoonstelling vóór de Stopera. Waarom die vlag gestreken werd, geen idee.

Dus hier wat foto’s van dat al.

Groet

rené

En meteen deze vlag daarvoor in de plaats.
Op de Zuiderkerk vanaf mijn galerij toen ik wegging.
Voor de Stopera
Idem
Idem. rechts de enige die ik van gezicht kende, een cabaratier.
Bet van Beeren, het oudste homo-café van Amsterdam.
Vlag aan de Montebaanstoren
En weer terug: aan de Zuiderkerk.