Twintig jaar homohuwelijk
Ik las gisteren ergens op facebook dat het op 1 april precies 20 jaar geleden was dat het eerste homo-huwelijk ter wereld gesloten werd, hier in Amsterdam op een steenworp afstand van waar ik woon. Met het mes op de keel had ik het me nog niet kunnen herinneren, althans de datum. Terwijl 1 april toch geen dag is die je makkelijk vergeet, zo ken ik iemand die ik al jaren niet gezien heb maar elke keer toch een digitale gelukwens stuur op deze dag omdat ik er automatisch aan denk vanwege het bijzondere van deze datum. Maar kennelijk neemt het homohuwelijk bij mij toch niet zo’n grote plaats in dat ik dáár aan denk.
Nou moet ik er bij zeggen dat ik er vroeger ook faliekant op tegen was, voordat het er overigens naar uit zag dat het überhaupt ooit werkelijkheid zou kunnen worden. Mijn redenatie was altijd: moeten wij met die onzin meedoen, die truttigheid. Ik heb er toen een anti-liedje over gemaakt en dat gezongen in de indertijd beroemde Hellun Zelluf-show, de gay-dating show, in de Mazzo. Mensen die hier vaak komen kennen dat natuurlijk, HIER is de link nog een keer voor mensen die dat nooit gezien hebben, 1983 was het.
Maar tegenwoordig denk ik daar wel een slagje anders over, al vind ik het voornaamste positieve aspect dat het de gays gelijkwaardiger maakt. Dat huwelijk zelf zegt me niet zoveel. Hoewel……ik heb 16 jaar een relatie gehad met iemand die een vriend had, en toen die op een gegeven ogenblik getrouwd bleek te zijn zonder mij in te lichten (pas achteraf) moest ik wel slikken, ook al was dat trouwen puur vanwege de financiën. Dat bleek toch echt een knauw te geven, dus kennelijk vind ik het ook niet helemaal niks. En op facebook zie ik ook soms mannen waarvan ik het niet zou verwachten maar die ontzettend gelukkig zijn dat ze getrouwd zijn. Ik ben zelf nooit in de omstandigheden gekomen dat dat een optie was, misschien was ik ook wel enthousiast geworden. Maar ik ben niet eens iemand van het samenwonen, dus ja, kweenie.
Toen ik gisterenmiddag om half vier de regenboogvlag die ik op een gemeentekantoor vanuit mijn woning kan zien, gestreken zag worden en vervangen door de Amsterdamse Driekruis, kreeg ik het idee om eens te gaan kijken of er meer regenboogvlaggen in de stad te zien waren. Dat bleek het geval, alsmede een openlucht foto-tentoonstelling vóór de Stopera. Waarom die vlag gestreken werd, geen idee.
Dus hier wat foto’s van dat al.
Groet
rené
Goede ontwikkeling toch, dat het kan. Het hoeft niet natuurlijk. Ik word blij van zoveel regenboogvlaggen. Dat betekent acceptatie!
In ieder geval dat de acceptatie bevorderd wordt.
Ook ik vind 2 homo’s, die trouwen potsierlijk. Hey d’Ancona zei ooit : “laten we het burgerlijk huwelijk afschaffen. Dan heb je ook gelijkheid. “Wat iedereen dan doet, een feestje in de kerk of 2 witte jurken, dat moet iedereen zelf weten. Helemaal raar wordt het wanneer 2 h omos ook nog kinderen willen. Krankzinnige constructies krijg je dan, in menselijk en juridisch opzicht. Nee, homo is homo, het impliceert een bepaalde levenswijze, ergens is het ook een keuze, de keuze tegen de conventie. En voor de liefde. Zelf zijn tat whye en ik al 36 jaar samen. Wat geregeld moest worden is geregeld bij de notaris. Groet, Arjan
Ook dat is een kant van de zaak die, zoals elk item, diverse kanten heeft die allemaal waar zijn. Ik heb al lang geleden besloten dat ik, als ik al die kanten zie van allerlei onderwerpen waar wat voor te zeggen is, geen harde standpunten inneem en dus ook niet alles wat niet meteen in mijn straatje past afkam, al zijn er grenzen natuurlijk. Groetjes
René
prachtig dat dit toen het begin was voor gelijkheid in ondertussen al zoveel andere landen en ook al kan er nog zoveel beter op andere gebieden, dit is een mijlpaal in de geschiedenis waar Nederland fier op mag zijn!
Ja dat gelijkheids-aspect is voor mij wel doorslaggevend.