Tuin gisteren
Ik schreef laatst dat mijn tuin over zijn hoogtepunt heen is. Wat één aspect betreft is dat inderdaad zo, er is nu minder kleur dan in de vroege lente. Maar op een ander gebied is hij juist op zijn mooist: hij is helemaal volgegroeid zodat hij nu weer de sfeer uitademt die ik door mijn tuinbeleid al jaren nastreef: een soort mini-regenwoud waarbij je het idee hebt dat je middenin de natuur zit. Dus eigenlijk is mijn tuin NU op zijn hoogtepunt, want helemaal wat ik er in zoek.
Bij dat natuurgevoel hoort dat ik zo weinig mogelijk van de bebouwing van de buren zie. Eén huisje van een buurvrouw zie ik al helemaal niet meer, en de ecoflat van een andere buurvrouw is op een haar na aan het oog onttrokken. Het dak van de kas van de derde buurvrouw, dat zichtbaar was geworden omdat zij enorm veel overhangende takken had weggesnoeid, heb ik ook weer weggewerkt middels het plaatsen van grote gesnoeide takken van mijn taxus die ik in het ontstane gat aan mijn kant heb geplaatst.
Aan de overkant van het pad zou ik in principe ook nog twee huisjes kunnen zien, maar eentje is ver weg en zie ik nauwelijks meer, maar de andere nog wel als ik op een bepaalde plek in mijn tuin zit. Maar dat is mijn eigen “schuld”. Er is namelijk de nieuwe “regel” dat je éénderde van je tuin vanaf het pad moet kunnen zien. Daarvoor heb ik tamelijk wat gesnoeid in het begin van de lente, en dat resulteerde in de zichtbaarheid van een klein rood huisje. Van dat gesnoei heb ik toch wat spijt omdat mij later gesuggereerd werd dat ik zo’n unieke tuin heb vanwege mijn 23 jaar lange consequente tuinaanpak dat er uitzonderingen gemaakt kunnen worden. Hoewel ik niet veel echt unieke planten, heesters en bomen heb maakt hij toch de indruk van een soort hortus. Bovendien groeit alles zo enthousiast dat van die éénderde zichtbaarheid al bijna niks meer over is, behalve het zicht op dat rode huisje dus. Het is echt water naar de zee dragen, als ik een paar dagen weg ben geweest moet ik sowieso hard snoeien om het een beetje toegankelijk en beheersbaar te houden.
Gisteren ben ik er vroeg heen gegaan, om 8 uur was ik er al, omdat het in de middag zou gaan regenen. Om 12.00 u. was ik al weer thuis, maar daar heerlijk ontbeten.
De foto’s zijn bijna allemaal van gisteren.
Groetjes
rené
