Trouble in paradise

Geplaatst op door
Van de natuur leer je dat wij als mensen ontstegen zijn aan bepaalde aspecten ervan, maar andere aspecten daarvan totaal over het hoofd zien

Doodsbedreigingen, verraad en een giftige atmosfeer in tuinpark Buitenzorg.

Er spelen altijd wel wat vervelende dingen in tuinparken, je zit tenslotte zowat op elkaars lip, maar de laatste jaren leek dat bij ons reuze mee te vallen. Vooral omdat er juist hele goede dingen gebeurden, zoals de officiële erkenning van Buitenzorg als een natuurlijk tuinieren park, wat door veel gezamenlijke inspanningen bereikt werd en met een leuk feest gevierd. Ook het 100-jarig bestaan was een pareltje, opgeluisterd met een opera gemaakt door tuinders. De website ziet er prachtig uit, financieel staat het park er prima voor, de bar draait als een lier, veel mensen gaan intensief met elkaar om, elke zondag wordt gejeudebould enzovoort enzovoort.

Maar er zijn altijd mensen die wat aan te merken hebben over hoe dingen aangepakt worden, en dat is natuurlijk prima, kritiek helpt je vooruit. Als echter het grotere plaatje bij mensen achter de horizon verdwijnt en de nadruk komt te liggen op regeltjes en er van daaruit met gestrekt been in gegaan wordt, dan breek je meer af dan dat je opbouwt. En dat is momenteel bij ons aan de gang. En dat wordt ook nog eens in de persoonlijke sfeer getrokken, op de man gespeeld.

Geen besef meer van hoe bevoorrecht we zijn dat we zo dicht bij de natuur mogen vertoeven terwijl we in een drukke stad wonen. Geen besef van dat we allemaal mensen zijn die niet voor niks een tuin op Buitenzorg gekregen hebben, van de natuur houden en uit dezelfde bron voortkomen. Geen relativering van het ego, geen besef dat we dat ego niet ZIJN. Geen LIEFDE.

Het is gelukkig maar een klein groepje, maar net zoals 1 man, Trump, in één land de sfeer kan verzieken gebeurt dat nu op Buitenzorg ook. Vroeger zou ik me daar niet mee bemoeid hebben, maar ik kan het nu niet nalaten om het in breder perspectief te plaatsen zoals alles wat ik meemaak.

Maar de natuur gaat lekker zijn gang, het wordt lente en de vogels hebben geen weet van wat er bij de mensen speelt. Althans, die in mijn tuin kennen mij wel zo langzamerhand en zijn bijna “tam” geworden en weten hoe ik me ten opzichte van hen gedraag. Vooral bij de duiven zie je dat maar ook de merels, roodborstjes en mezen trekken er zich niks van aan als ik hen bijvoorbeeld in mijn tuin zit te fotograferen. En dat heb ik afgelopen week drie keer gedaan. En weer het wonder mogen aanschouwen.

Groet

René

Goudhaantje, erg moeilijk om te fotograferen. Ik heb 2 taxussen, en daar komen ze op af.
Pimpelmees pikt een van de door mij opgehangen zonnebloemzaadjes open.
Dat bedoel ik dus.
Mijn huismus
Muurbloem uit eigen kweek.
Deze struik is een paar jaar geleden overal op het complex ter ziele gegaan. Vorig seizoen zag ik voor het eerst weer een sprietje ervan, en dit jaar heeft dat zelfs een paar gele bloempjes. Vroeger was het in deze tijd een enorme gele wolk van bloemen.
Zelfs een bij gisteren, op een katje.
Delen