Tattoos

Ik was al een tijdje tattoo-foto’s aan het verzamelen om er ooit een blogje van te maken. Vrijdag zag ik zo’n bizarre tattoo (de laatste foto) dat ik dacht: nu is het daar kennelijk de tijd voor geworden. Alle foto’s, op 1 na, zijn vanuit mijn woning gemaakt en dan ook nog eens dichterbij gehaald, wat betekent dat ze niet al te scherp zijn.

Je kan niet zitten wachten totdat je bijzondere tattoos ziet, dat duurt te lang. Het gaat meestal zo dat ik voor het raam zit te eten of te lezen en dat ik dan opeens iets bijzonders aan zie komen. Dan grijp ik de camera die naast me ligt, en als ik dan op tijd bedenk dat ik hem aan moet zetten en ik een beetje de juiste instelling heb, lukt het soms er een te schieten.

Vooral die gezichts-tattoos vind ik ongelooflijk. Ik heb wel eens overwogen er een op mijn arm te laten zetten, maar in gezicht of hals: nóóit. Ik vraag me af of het een teken is dat je de dingen niet aanvaardt zoals ze zijn wanneer zoiets laat doen. Een beetje zoals facelifts bij ouder worden. Ik heb zelf het gevoel dat het veel beter is om die rimpels en groeven te laten zijn voor wat ze zijn. Uiteindelijk is je lichaam maar een vorm, en die is tijdelijk, je ermee identificeren heeft dus geen zin. En hoe meer je er aan sleutelt, hoe meer je dat laatste doet, lijkt me.

Groet

rené