Stad tijdens de lockdown 2
Eigenlijk is de mens een heel flexibel wezen. Als je ziet hoe iedereen zich er doorheen slaat, welke oplossingen worden bedacht dan moet je dat wel constateren.
Een mooi voorbeeld kwam ik vorige week tegen toen mijn oventje het had begeven en ik een nieuwe wilde hebben. Ik gebruik dat ding de laatste tijd heel vaak, o.a. voor pizza’s. Voor het eerst ging ik iets echt “groot” op internet bestellen. Ik kwam uit bij BCC en bestelde en betaalde precies wat ik hebben wilde. Al na één uurtje kon ik hem ophalen bij BCC!!!
Die winkels zijn toch gesloten? Jaha, maar daar hebben wij een oplossing voor bedacht: van het halletje bij de ingang hebben we heel officieel een afhaalcentrum van DHL gemaakt. Dus erg veel scheelt het niet met “gewoon open”. Maar nu hoeft alleen het halletje gestofzuigd te worden aan het eind van de dag, en er is veel minder personeel nodig.
Toch prefereer ik de oude situatie, met name de ter zake kundige uitleg bij apparaten mis ik wel want ik lees geen handleidingen. Maar dat oventje heeft maar drie knoppen die voor zichzelf spreken, dus in dit geval is het niet erg.
De buitenverkoop bij cafés vind ik ook zoiets. Het plexiglas bij de kassa’s van supermarkten, je weet al niet beter meer. Mondkapjes op: het is routine geworden, zit altijd in de broekzak.
Je hebt natuurlijk ook een paar mensen voor wie het virus niet bestaat en die bijvoorbeeld geen mondkapje willen dragen. Ik bedacht laatst dat dat wel eens hele materialistische types zouden kunnen zijn die niet abstract kunnen denken. Die geloven pas dat er virussen zijn als die zo groot zijn als sprinkhanen en met miljoenen tegelijk over het land zwermen zoals in Afrika. En waarschijnlijk komen die dan met de oplossing om de grenzen te sluiten en een hoge muur om het land heen te bouwen. Tegenwoordig kijk ik van geen enkele rariteit meer op.
groetjes
René
