Spiegelingen tijdens de lockdown
Ik zei het al: dit is het ideale jaargetijde voor spiegelingen.
Over het algemeen zíé je al weinig mensen in de grachten, althans hun weerspiegeling, maar nu was het helemaal niks. Behalve op de eerste foto, maar dat zijn schaduwen en geen spiegelingen. Bovendien sta ik er zelf op, al fotograferend, wachtend op mensen die eventueel langs zouden lopen zodat ik er niet alleen op zou staan, een hele tijd dus. Maar gelukkig kwam er toch een groepje toeristen aan. Ja ja, ze zijn er wel, snap ik ook niet waar die vandaan komen, wij waren toch ook een code-rood land? Ik zag een groepje buitenlandse toeristen op huurfietsen met knalharde muziek, ik kon niet nalaten ze vuil aan te kijken.
Ik snap wel meer niet de laatste tijd. Soms denk ik wel eens dat dat komt omdat mijn referentiekader in een andere tijd gegrondvest is. Oftewel: ik word gewoon oud.
De laatste drie foto’s zijn van gisteren, de rest van vorig jaar. Eergisteren om precies te zijn. Eigenlijk ging ik toen de hort op om materiaal voor FOPTO’S te verzamelen, maar de spiegelingen waren zo mooi dat ik een keuze moest maken en toch voor de wat meer voor de hand liggender “mooie” spiegelingen heb gekozen. Voor fopto’s moet je namelijk anders fotograferen: meer randjes en uitkijken waar je “ogen” van kunt maken. Dat zijn dan op zich geen leuke foto’s om te laten zien, ik moet ze dan echt verdubbelen en bewerken. Maar dat komt ongetwijfeld nog. Ik heb bovendien nog materiaal van vorig jaar waar ik wat mee kan doen.
Toen ik gisteren met Jan van de tuin kwam kon ik het echt niet nalaten in de schemer spiegel-foto’s op de Geldersekade te maken, dat zijn de laatste drie.
Groet
René
