Speak with LOVE
Ja daar ontbreekt het tegenwoordig een beetje aan. Ik zag het hart zitten toen ik al een tijdje onderweg was met het bewerken van de FOPTO, en toen heb ik dat vervolgens flink aangedikt.
Maar een waarschuwing is wel op zijn plaats, om misverstanden te voorkomen. Vanuit je hart spreken is doorgaans iets heel anders dan het hart op de tong hebben. Want in het laatste geval wordt toch meer bedoeld dat je geen enkele remming hebt in wat je zegt. En dat is prima als je vrij bent van vooroordelen, onwrikbare standpunten, ontevredenheid met je eigen leven, (en daardoor) onverdraagzaamheid etc., want dan komen zuivere luchten, heldere klanken, mooie gevoelens en waardevolle inzichten ongefilterd naar boven. Maar als je daar nog niet los van bent, ja, dan gaat het een beetje stinken.
En ik vind het steeds vaker flink stinken tegenwoordig, en het lijkt wel of dat erger wordt in plaats van dat het de goede kant op gaat. Zelfs in deze corona-tijd zie je daar saillante voorbeelden van, terwijl dit toch een prachtige gelegenheid kan zijn om juist de andere kant op te gaan. In moeilijke periodes heb je vaak twee keuzes.
Overigens vond ik van deze FOPTO ook het leuke dat je goed kan zien waar hij van gemaakt is, je ziet namelijk heel duidelijk de ramen van de gespiegelde huizen, in dit geval van de Keizersgracht. Het was een hele vruchtbare fotosessie. Zelfs zo dat ik momenteel met 1 foto bezig ben om daar zoveel mogelijk verschillende FOPTO’S van te maken, dus niet qua kleur, wat ik altijd al doe, maar qua vorm. Daar komt nog een blogje van, dit exemplaar is er daar overigens één van. De laatste die ik, gisterenavond, maakte zie je trouwens al duidelijk zitten op deze: aan de onderkant zie je twee schuine ogen en een hele brede mond. Hij is een beetje op een kat gaan lijken.
Groetjes
rené
