Slenteren en stilstaan, zo’n bui had ik gisteren. En dan maak je het meeste mee. Je ziet natuurlijk meer, maar ook het contact met mensen gaat vanzelf als je langzaam bent en met aandacht aanwezig i.p.v. ergens wil komen. Op mijn slenterpartij van maar liefst drie uur heb ik met vier mensen gesproken, eentje kende ik van vroeger, en ik keek mijn ogen uit.
Het begon al op de steiger voor de Stopera: met een meneer die ik daar zag en mocht fotograferen (zie foto) had ik een heel gesprek over Nisergadatta. Dat begint goed en onverwacht spiritueel, dacht ik. In de Amstelstraat stond ik te fotograferen en wisselde ik wat uit met een vrouw uit Dalfsen die Amsterdam maar niks vond, en 100 meter verder met een Colombiaans meisje (zie foto).
Vervolgens viel ik met mijn neus in de boter bij een demo van EXTICTION REBELLION (zie foto’s), de groep jongeren die het verkwanselen van de aarde, met als gevolg de klimaatsveranderingen, niet meer pikt en actie onderneemt. Ze genereren extra aandacht door dat op een smakelijke manier te doen, maar daarom niet minder indringend, of juist dáárdoor zo onontkoombaar. Hier demonstreerden ze specifiek tegen kledingzaak H&M.
En als klap op de vuurpijl kwam ik dhr. Ritman tegen, een van de voormannen van de rozenkruisers-groep waar ik 15 jaar lid van was, daar heb ik ook een hele tijd mee staan praten.
Wat is de stad toch leuk. Ik heb daar té lang niet geslenterd!!
Jammer want het is echt leuk!