Schaduwen

De herfst is bij uitstek een seizoen voor schaduw-fotografen. Vandaar dus weer een schaduwblogje. Ik heb al een tijdje niks in die richting geplaatst, dus het mag wel weer eens. Juist omdat het al enige tijd geleden is zitten er ook wat foto’s bij van de zomer, maar het merendeel is recent.

De reden dat ik weinig schaduw-foto’s meer plaats is dat ik er zelf een beetje op uitgekeken raak. Maar daar hebben wij wat op gevonden: ik ben aardig met de kleuren aan het rommelen geweest. Ben sowieso de laatste tijd naar creatieve wegen aan het zoeken om foto’s digitaal meer zeggingskracht te geven, meerwaarde. Dat lukt de ene keer beter dan de andere keer, en zo hoort het ook. Ik zoek naar een mix tussen realiteit en fictie, zonder dat ik veel extra technieken wil leren, ik doe het gewoon met de eenvoudige manier waarop ik al met mijn fotoprogramma omga.

Het loopt een beetje parallel met mijn persoonlijke ontwikkeling heb ik de indruk. Ik voel me de laatste tijd steeds vrijer, losser van allerlei vastgeroeste, algemeen aanvaarde beperkingen aan het leven. Ik laat me steeds minder beïnvloeden door het negativisme dat op bepaalde gebieden (nog) de overhand heeft. Die beschouw ik als laatste stuiptrekkingen van een voorbije tijd. Ik voel steeds meer de verbinding. Heb echt het idee dat de narigheid van nu, met name de oorlog, de laatste uitingen zijn van machtsdenken, materialisme en afgescheidenheid. Je ziet trouwens ook allerlei hele goede ontwikkelingen die juist door al die narigheid worden versneld, zoals het bewustzijn over energie. We zijn het aquarius-tijdperk aan het binnentreden, en dat is echt te merken. Het werpt zijn schaduwen vooruit, al is dat misschien niet een echt gelukkige metafoor.

Groetjes

rené