Schaduw verslaving

Stella en Niguel. Ik was schaduwen aan het fotograferen toen zij met haar hond voorbij fietste. Ik heb haar de foto gestuurd om te vragen of ik hem mocht plaatsen en dat vond ze prima.

Ja leuk hoor die zon elke ochtend, maar ja. Ik ben een avondmens en zit weer in een periode dat ik behoorlijk laat naar bed ga. En dan komt die zon ‘s-ochtends weer veel te vroeg op eigenlijk. Gisteren om 2 u. naar bed maar om een uur of 8 was ik weer wakker, ik keek uit het raam en pakte mijn camera om na 2 uur bij zinnen te komen en te bedenken dat ik toch wat nuttigs met mijn leven moest gaan doen. En dat gaat al een hele tijd zo.

Net als bij elke verslaving kan je er niet makkelijk mee stoppen, het is weliswaar slecht maar oooo zo lekker. Je weet dat je het niet moet doen, dat je je tijd vergooit, maar je genotsgevoel dwingt je door te gaan, je bent verslaafd dus. Je houdt niet op, al is het steeds hetzelfde eigenlijk, terwijl je daardoor niet toekomt aan het leren van een taal, het schrijven van een roman of het bellen met je moeder. Nou is mijn moeder al een hele tijd geleden overleden, dus dat scheelt dan weer, maar er zijn nog heel veel andere nuttige dingen die je kan doen en je hebt maar beperkt de tijd. Dat besef je sowieso naarmate je ouder wordt: steeds meer glipt de tijd door mijn vingers heen, de dag is óm voor je het weet, al ga je nog zo laat naar bed, het helpt gewoon niet.

groetjes

René