Rondje buurt
Ik vond het te koud om weer naar de tuin te gaan, dus de frisse neus werd in de buurt opgedaan.
Was echt in een ultra-langzame slenterbui, en dan zie je het meest.
Ik had op een gegeven ogenblik de sensatie, toen ik bijna stil stond, dat ik met mijn ogen liep. Een vreemde gewaarwording was dat, ik dacht echt: lopen is helemaal niet nodig, want je glijdt met je ogen langs de omgeving, wat is eigenlijk het verschil met lopen?
Dat soort sensaties vind ik altijd geweldig, het is geen bedenksel maar een heel lichamelijke ervaring.
Ook leuk was het dat ik een bekende tegen kwam, dat gebeurt bijna nooit niet als ik de buurt/stad in ga. Deze keer was het een van de twee organisten die Greetje van der Krieken voor d’OudeBinnenstad heeft geïnterviewd en ik heb gefotografeerd.
Groet
René
Het is mooi in Amsterdam. Goed dat je in de buurt bent gebleven.
Ik ga nooit weg.