Preah Kahn: de laatste en mooiste

Wij prijzen ons gelukkig dat we deze tempel op de derde en laatste dag van ons bezoek aan het Angkor tempelgebied hebben mogen zien. Die derde dag was werkelijk meer dan de kers op de taart, echt geweldig.

Ik denk dat als je mijn blogjes met tempels gezien hebt je een aardig beeld van dat Angkor gebied hebt gekregen. Ik heb niet eens alle tempels laten zien die wij zijn tegen gekomen, en we hebben zelfs nog lang niet eens alles gezien, maar de meeste highlights in elk geval wel lijkt me. En het was na drie dagen ook wel genoeg: heel intensief plus bovendien steeds behoorlijk warm. Maar ontzettend genoten.

Ik heb dus niet alles laten zien wat wijzelf gezien hebben en daar waren interessante dingen bij. Wat zeker ook de moeite waard was waren de toegangspoorten tot een door water omsloten vierkant gebied met tempels, misschien maak ik daar later nog wel een apart blogje van, maar nu hou ik even op met Cambodia en gaan we terug naar Bangkok waar we nog drie dagen zouden verblijven en de highlights als het koninklijk paleis en de Wat Arun zijn gaan bezoeken om daarna in Koh Samed te gaan uitrusten.

Ik begin dit blog niet met de voorkant van de tempel, zoals gebruikelijk, maar met de plek die we allebei als werkelijk adembenemend ervoeren aan het eind van de tempel. Deze tempel is wederom gebouwd door Jayavarman VII in de 12e eeuw en op gedragen aan zijn vader. Hij wordt beschouwd als het belangrijkste gebouw van het Khmer rijk las ik ergens.

Wat me achteraf wel verbaast is dat ik nergens een gevoel heb gehad van krachtplaatsen. Meestal worden religieuze bouwsels op krachtplaatsen neergezet, dat heb ik wel gevoeld in Egypte en Machu Picchu, maar hier niks van gemerkt dus.

Groetjes

rené

PS: HIER een korte sfeerimpressie van het oerwoud waarin de tempel lag.