Poes me down ?

Rondje buurt gisteren. Zelfde buurt, toch weer iets andere foto’s.

Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer, althans niet met een “partijtje”. Helemaal ongemerkt voorbij laten gaan doe ik hem ook niet, meestal wordt het een etentje met één persoon. De laatste jaren is dat eigenlijk altijd alleen met Jan, en dat was ook nu het geval.

O nee, vorig jaar ook met mijn zus en d’r man, maar toen werd ik dan ook 70.

Omdat we vanwege de lockdown deze keer niet uit konden gaan eten heb ik thuis een ovenschotel gemaakt. En daarvóór zijn we een uurtje in de buurt gaan wandelen.

Een spetterende verjaardag kan je het niet noemen, maar eigenlijk is het zoals het al bijna gedurende een heel Corona-jaar is: niet veel reuring, maar dat gaat niet ten koste van de intensiteit van de beleving, bijna integendeel. Het lijkt wel of alles een beetje bewuster wordt meegemaakt. Het is bijna heilzaam, zo’n pas-op-de-plaats periode.

Al hoeft het voor mij ook geen jaren meer te gaan duren.

Groet

rené