Plu’s & Plastic

Eergisteren uitgebreid mijn tuin gesproeid, ik had de weersvoorspelling niet gezien. Dat is volgens mij een bijverschijnsel van het leven in het NU: als het mooi weer is denk ik dat het altijd mooi weer is, en als het regent denk ik dat het altijd regent. Maar als ik even op de app gekeken had had ik niet hoeven bewateren.

Plannen kan ik sowieso tegenwoordig nog moeilijker dan vroeger. Het gaat allemaal wat trager en alles is wat minder overzichtelijk geworden, dat is duidelijk merkbaar. Geestelijk en fysiek verandert er het een en ander. Ik vergeet ook veel, en niet alleen namen. Het valt relatief nog mee, maar het is wel onmiskenbaar.

Maar ik zeur er niet over, en dat is niet alleen omdat ik niet zo’n klager ben, maar ook omdat je er toch niks aan kunt doen, realiteitszin. Bovendien valt het het nog wel mee, ik vind nog steeds geen sleutels in de koelkast of mijn bankpasje in de soep. Al heb ik gisteren een kwartier lang naar tiewraps gezocht die ik net daarvoor nog in mijn handen had gehad. Uiteindelijk bij het groenafval gevonden.

En eigenlijk, besef ik nu, grijp ik de richting die het ouder worden onafwendbaar met zich meebrengt, aan voor de bewustwording waar ik toch al jaren mee bezig ben. Het vergemakkelijkt namelijk het leven in het nu als je je niet vastklampt aan een gevoel alles onder controle te willen hebben. Je overgeven aan het leven zoals zich dat nou eenmaal voordoet, acceptatie. En ik maak mijn leven wat simpeler, veel ballast, in wat voor vorm dan ook, gooi ik overboord. En dat bevalt me prima.

Bijna de hele dag thuis geweest gisteren terwijl ik naar mijn tuinhuisje wilde om de regengeur op te snuiven. In plaats daarvan deze foto’s uit mijn raam gemaakt. Ik kreeg wel een vriend op bezoek en ben met Jan even naar Intratuin geweest. En mijn huis is wel een stukje opgeruimder nu.

Groetjes

rené