Patronen doorbreken

Ongemerkt heeft Corona er voor gezorgd dat ik niet alleen al die dingen waar je risico mee loopt niet deed, maar ook allerlei totaal veilige activiteiten nauwelijks nog ontplooide. Ik heb mezelf in een soort nulstand gezet, terwijl dat dus in een aantal gevallen volstrekt overbodig was. De reden is dat ik het in eerste instantie zag als een kans om eenvoudiger en puurder te leven, en dat is op zich niet slecht natuurlijk, maar ik ben daar geloof ik toch een beetje in doorgeslagen. Dat realiseerde ik me pas afgelopen dinsdag toen ik geprikt werd. We kwamen door allerlei delen van de stad waar ik meer dan een jaar niet geweest was, en dat had gewoon makkelijk wel gekund. En pas later besefte ik dat het niet alleen de letterlijke maar ook de geestelijke actieradius betrof.

Een gevarieerder leven betekent niet een minder zuiver leven, tenslotte is het een gunst om te mogen leven, in volledigheid, het leven moet geleefd worden. Dat is een van de dingen die ik afgelopen tijd geleerd heb: dankbaarheid voor het leven, het rijke volle leven, dat is o.a. de winst van Corona. Het is een introspectie-jaar geweest, en daar is niks mis mee natuurlijk, maar voor mijn gevoel is er nu wel genoeg naar binnen gekeken en mag het vizier weer naar buiten gericht worden. En dat doe ik dan ook.

Her-ijkt, dat wel.

Vrijdag de pont naar het NDSM-terrein genomen, die foto’s komen nog, en gisteren heel vroeg op pad geweest door de stad, daar zijn deze foto’s een afspiegeling van: een reisverslagje naar het Vondelpark. Maar die activiteiten zijn meer een teken van de veranderende houding dan dat het alleen die dingen behelst, want het gaat dieper.

Het voelt alsof ik uit een winterslaap gekomen ben.

Groetjes

rené