Optreden buurtcentrum de Aker

Afgelopen vrijdag had iemand die buurtgenote Alehandra ergens in de Bijlmer had zien zingen gevraagd of ze zondag niet op een dansfeest voor ouderen wat wilde doen. Ze had ja gezegd en mij, toen ik dezelfde vrijdag voor het eerst bij haar was om een duetje uit te zoeken, gevraagd of ik zin had om er ook een liedje te zingen. Ze wist absoluut niet in wat voor gelegenheid dat allemaal plaatsvond, maar wel dat het een ouderen-dansfeest was en dat er 150 mensen zouden komen. En ik zei ja, in het kader van het verlaten van mijn comfortzone.

Zondagmiddag afgesproken op het Zuiderkerksplein waar we meteen maar een selfie hebben genomen plus iemand gevraagd ons beiden voor de waterval te fotograferen. Dat bleek trouwens een professionele fotograaf te zijn, foto wel met mijn eigen mobieltje gemaakt.

En toen de tram genomen. Het kon lijn 1 of lijn 17 zijn, zei Alehandra, en ik liep braaf met haar mee door de Damstraat en over de Dam naar de Nieuwezijds waar de 17 stopte. Helemaal zeker waren we niet dus heeft zij de trambegeleider gevraagd of we wel goed zaten. Nee, we moesten toch de 1 nemen. Uitgestapt op een halte waar ook de 1 stopte, ingecheckt en voor de zekerheid gevraagd of we wel goed zaten. Nee, we moesten de 17 hebben zei de trambegeleider. Nou okay, dan nemen we de 17 nog een keer. Daarin natuurlijk weer gevraagd of we goed zaten, nee zei de trambegeleidster, je moet de 1 hebben. Nee zei een medepassagier die daar zat en daar in de buurt bekend was, je moet tot het eind in de 17 blijven zitten en dan een eindje lopen. Zij bleek gelijk te hebben: uiteindelijk vonden we dus na wat een wereldreis leek buurtcentrum de Aker, aan de uiterste westrand van Amsterdam. Maar voor mijn gevoel was het Afghanistan.

Toen ik binnenkwam wilde ik meteen weer weg, 10 mensen in een kale ruimte en keiharde muziek, maar Alehandra is wat positiever ingesteld en zei: wacht maar, je gaat het nog leuk vinden, het wordt ook wel drukker in de loop van de middag. En na een uurtje of zo, en na het dansen met een 82 jarige dame, bleek ze gelijk te krijgen, en ik had niet eens wat gedronken. Ik wilde als eerste mijn liedje zingen want mijn LIEFDE IS VRIJ paste daar eigenlijk qua sfeer helemaal niet en dat kon Alehandra dan daarna goed maken, was mijn idee. Zij heeft een meer dansbaar en aansprekender feest-repertoire dan ik, dat van mij is wat cabaretesker. Maar de ontvangst van mijn tekst, die ook nog eens een gay-strekking heeft, viel toch in goede aarde. De dj draaide meteen na mij het nummer IT’S RAINING MEN, dat had hij goed begrepen dus. Een korte tijd na mij zong Alehandra 2 liedjes, zij is wat flamboyanter dan ik en haar repertoire nodigt meer uit tot meeklappen bijvoorbeeld, wat dan ook gebeurde.

Na ons traden nog een zangeres en zanger op, Xandra en Marco, was ook leuk. Ze hadden een nummer dat Alehandra wel met mij wilde gaan zingen, dus we hebben met hen contact gelegd en gaan de begeleiding van dat nummer misschien krijgen.

Hoewel het totaal buiten mijn normale ervaringswereld viel vond ik het misschien wel daarom een hele aparte belevenis die ik niet graag had willen missen. We zouden daar misschien blijven eten maar hadden het na 2,5 uur harde muziek wel gehad. Alehandra regelde dat we het eten meekregen in een soort doggybag. In de tram hebben we die geopend om de kip er bij mij uit te halen en bij haar er in te doen, en daarbij viel de halve inhoud op de groene broek van Alehandra, en op de grond ernaast natuurlijk. We zijn snel ergens anders gaan zitten.

Groetjes

rené

EN NET KWAM ALEHANDRA BENEDEN LANGS MET HAAR HOND OM DIE UIT TE LATEN: