OpLUCHTing

Niet dat ik klaag hoor, ik ben me ervan bewust dat ik het relatief erg makkelijk heb in vergelijking met de mensen voor wie hun leven in deze Corona-crisis totaal op zijn kop is komen te staan.

Maar af en toe krijg ik toch wel even genoeg van het bijna permanent thuiszitten. Dan moet ik er echt uit, even lucht happen. Afgelopen woensdag kon dat weer eens, ik ben met Jan naar Parnassia gereden aan het Bloemendaalse strand en van daaruit richting IJmuiden gelopen. We hadden op regen gerekend maar we hadden geluk, er viel geen spat.

De zeelucht en het prachtige licht deden wonderen, we kwamen echt weer op adem. De uitgestrektheid, het ver kunnen kijken, schept ook ruimte in je geest.

En dat was niet de enige opluchting van woensdag 20 januari 2021. Onderdeel van de opperbeste stemming was ook dat er op deze dag een einde kwam aan het Amerikaans presidentschap van de ergste man in die functie die ze daar ooit gehad hebben. Het klinkt misschien gek, maar ik ben er al een jaar mee bezig. Ik weet ondertussen meer van de Amerikaanse politiek dan van de Nederlandse.

Dat vind ik zelf ook wel een beetje vreemd, maar ik kan het wel enigszins verklaren. Ik beschouw die hele toestand daar als een strijd tussen goed en kwaad, een beetje Lord of the Rings. Ook mijn besef van de overgang naar het waterman-tijdperk speelt daarin mee. Ik vroeg me steeds af hoe het mogelijk was dat het daar zo slecht ging terwijl we kosmisch gesproken eigenlijk de goede kant op gaan. Maar eigenlijk wist ik het antwoord al lang: de oude krachten verdwijnen niet zomaar, die zijn taai. Toch gaan die uiteindelijk het onderspit delven en, dat is mij vaste overtuiging, zullen de “zachte” krachten de overhand krijgen. Minder materialisme, meer het “echte” leven.

Groet

René