Oosterdok experience

Geen weer om lang buiten te zijn eigenlijk. Maar af en toe moet je toch een frisse neus halen, en zo ben ik woensdag met Jan maar weer eens een rondje Oosterdoks-eiland gaan doen. Allebei het nieuwe compactje mee.

Je zou zeggen: dat rondje ken je wel, het gaat gewoon om de frisse neus, dus spectaculair? Maar hoe onwaarschijnlijk dat ook klinkt, zo ervoeren we het wel. We zijn weer eens op het dak van Nemo geweest en hebben daar onwijs veel van genoten. Een component daarvan was wel dat compactje dat we bij ons hadden, de eerst keer bij dit rondje. Ik heb al eens verteld dat het een cameraatje is dat je alleen bij veel licht kan gebruiken maar dat wel een ongelooflijke telelens heeft. Het was echt genieten, zowel van wat we vanaf Nemo daardoor zagen en vast konden leggen, als vanaf beneden. De spectaculairste wat die telelens betreft komen nog in een blogje waarin ik laat zien van hoe ver je mensen dichtbij kan halen.

Het was bere-koud en na Nemo wilden we eigenlijk naar huis, maar we besloten toch het héle rondje te doen, en daar kregen we geen spijt van. Daar hebben we zelfs de mooiste foto’s gemaakt. Ik had al iets in het water zien liggen van bovenaf, ik dacht dat het van het lichtfestival was, maar me niet gerealiseerd dat als dat het geval zou zijn er ook iets zou moeten zijn dat belicht zou worden. En dat was er niet, het was een bijna onzichtbaar metalen kruis, een soort fundament om iets op te gaan zetten, geen zelfstandig “kunstwerk”, het stak nauwelijks boven het water uit. Pas toen we de fontein zagen spuiten dachten we “ja natuuuuuurlijk.” We zagen het water niet verlicht worden, maar vonden het op deze manier al spectaculair genoeg. En op een gegeven ogenblik scheen de zon er op, dus toch een soort lichtfestival.

Koud tot op het bot kwamen we in mijn warme woning terug waar Jan heerlijk voor ons kookte, we hadden echt het idee of we een tripje naar het buitenland hadden gemaakt. Amsterdam is echt een van de mooiste steden ter wereld.

groetjes

rené