Onverwachte perspectieven en doorkijkjes

Geplaatst op door

Het is eigenlijk net zo als vaststaande standpunten die je hebt. Sommige van die meningen zijn zo vanzelfsprekend voor je geworden dat je nooit meer over de onderwerpen waar ze over gaan nadenkt om te kijken of er niet een andere zienswijze mogelijk, gewenst of zelfs vereist is. Als je er een keertje op een afstandelijke manier naar kijkt, vanuit een ander perspectief zo’n mening benadert, zie je opeens dingen die je totaal over het hoofd hebt gezien, of komt zo’n opinie weer in een heel ander licht te staan en als het ware afgepoetst en verfrist zodat hij een heilzame metamorfose kan ondergaan en beter onderbouwd of totaal veranderd te voorschijn komt.

Zoiets overkomt mij vaak als ik door de stad loop en naar de mij overbekende gebouwen kijk. Je bent echt geneigd die vertrouwde gebouwen op de vertrouwde manier te bekijken. Zo fotografeer ik de Schreierstoren bijvoorbeeld vaak vanaf de brug over de Geldersekade omdat hij dan toch echt het mooiste uitkomt. Als je daar een heel eind van verwijderd bent maar hem nog wel kan zien als je er naar zou kijken, ben je op die plek meer met de nabije omgeving bezig dan met die Schreierstoren, want de gebouwen in de buurt waar je je dan bevindt eisen dan de aandacht op.

Toen ik vorige week vanaf de brug bij het Scheepvaartmuseum opeens die windmolens achter de Schreierstoren zag stokte mijn adem zowat in mijn keel. Pas later realiseerde ik me de overeenkomst tussen vastgeroeste meningen en een letterlijk vastgeroeste manier van kijken. Vanuit die optiek ben ik eens een paar dagen foto’s gaan maken, om die bevroren visualiteit te doorbreken. Tot mijn eigen geruststelling bleek het met mij niet zo erg te zijn gesteld als ik vreesde, want eigenlijk kijk ik best vaak met een frisse blik. Maar het bewust worden van dat gevaarlijke mechanisme door even heel consequent die frisse manier van kijken te stimuleren deed me wel goed. Kennelijk zit ik in een fase dat ik roestige ballast overboord wil gooien. Ik heb trouwens, besef ik nu, ook op een partij gestemd waar ik nog nooit op gestemd heb. Nou was dat niet heel erg moeilijk want die partij bestond tot voor kort ook helemaal niet. Ik ben er trouwens niet zeker van of dat nou zo’n goede partij is, maar het past wel in het huidige verfrissings-beleid dat ik kennelijk aan het uitvoeren ben.

groetjes

René

De Waag en de Oude Kerk
Vanaf de overkant van het water van het Oosterdok zie je de achterkant van een gebouw dat aan de de Ruijterkade staat, tussen de nieuwe gebouwen van het Oosterdok door..
Een ander gebouw aan de de Ruijterkade vanaf ongeveer dezelfde plek.
Bekend doorkijkje maar weer een andere invalshoek.
Tussen gebouwen aan het Oosterdok door, via de achterkant van een gebouw aan de de Ruijterkade, over het IJ heen naar de ADAM-toren.
De molen bij de Zeeburgerkade via de Oosterkerk.
Vaak wel ongeveer gezien maar nooit beseft dat dit de brug is naar het Muziekgebouw
Een aparte verzameling gebouwen bij elkaar.
Volgens mij hebben het Noord-Hollands Koffiehuis, tegenwoordig Loetje, en de Posthoornkerk nog nooit met elkaar kennis gemaakt.
De Montelbaanstoren vanaf de Valkenburgerstraat.
Vanaf het Entrepotdok naar het Kadijksplein
Vanaf het Entrepotdok de daken van huizen aan het Kadijksplein.
Montelbaanstoren en de toren van de Zuiderkerk.
De Trompettersteeg. Normaal ziet het hier zwart van de mannen, maar sinds de sexwerkers moeten pauzeren vanwege Corona is er geen kip. Dus voor het eerst een paar keer doorheen gelopen en de prachtige muurschildering bewonderd. De Amsterdamse Andreaskruisen zijn een oefening in anders tegen de bekende dingen aankijken op zich, want kijk maar naar de volgende foto.
Een heel andere optiek dus!!!!!!!!!!Als je ergens te dicht op staat zie je dingen vaak anders en niet in het juiste perspectief.
Via de Guldehandsteeg naar het Damrak.
Vanaf de Oudezijds Voorburgwal via het begin van het Oudekerksplein naar de Bijenkorff aan de Dam.
De Koestraat.
Delen