Gisteren-middag weer eens de wallen op geweest, maar de eerste 6 (avond-)foto’s zijn van eerder, de volgende 14 inderdaad van gister. Alleen onder de laatste heb ik steeds wat geschreven.
Het is echt een naargeestige toestand. Je verlangt bijna echt terug naar de toeristen en de prostituees, het voelt volkomen doods aan. Er wonen natuurlijk wel mensen, maar alle zaken zijn dicht, ik kreeg het gevoel of ik in oorlogsgebied verzeild was geraakt. Er liep ook wel wat volk, maar dat loopt er op een kerkhof ook.
Toen ik de buurt verliet richting station werd het eigenlijk geen haar beter: daar ligt namelijk alles overhoop, alles opgebroken, het is een woestijn. Gelukkig waren ze wel in het gat ervóór bezig waar o.a. de fietsenstalling komt, en daar kon ik weer leuk fotograferen, die foto’s komen nog. “Bang” dat ik geen foto-onderwerpen meer vind, nou, ik zal het daar maar niet meer over hebben.
Het enige voordeel van de gesloten wallen is wel dat je er ongegeneerd foto’s kan maken. De gordijnen van de hoerenkasten zijn allemaal open, de bordjes “verboden te fotograferen” hangen er nog maar zijn natuurlijk niet van toepassing als er geen sexwerkers zijn. En bovendien zie je de buurt een keertje goed. Voor het eerst werd ik me ervan bewust hoe véél sex-gerelateerde zaken er zijn.