Nederhemert-Zuid

Vanuit het FUNPARK, de nieuwe hotspot van den Bosch, reden we in westelijke richting over tertiaire wegen, richting Bern o.a. Nooit geweten dat wij ook een Bern hadden. Het hele landschap had ik nog nooit gezien trouwens, het gebied ten westen van den Bosch was altijd een blinde vlek in mijn over het algemeen toch al bijziende topografische kennis. Aangezien we de Maas zijn overgestoken, en ook de Waal, neem ik aan dat we gereden zijn door het door Boudewijn de Groot bezongen Land Van Maas En Waal, daarmee een ernstige lacune in mijn Nederland-beleving opvullend.

Uiteindelijk kwamen we in het prachtige dorpje Nederhemert-Zuid. Al had je me doodgeslagen, ik had nooit kunnen zeggen of Nederhemert-Zuid een bestaande plaats was en zo ja, wáár het dan zou moeten liggen. De authentieke Nederhemert-Zuidse vrouw die we spraken wist daarentegen wel waar Amsterdam lag, en zou er voor geen goud hebben willen wonen. Wij vertelden haar dat we dezelfde mening waren toegedaan, maar dan omgekeerd. Nederhemert-Zuid bestaat uit tien huizen en ligt op een soort eiland waar je weer van af kunt met een pont, als die vaart. Voor de eerste pont die we probeerden was de winterstop ingegaan, maar de tweede was nog in bedrijf. Nog gratis ook. Over het culturele leven in Nederhemert-Zuid liet die mevrouw trouwens niets los, maar het kerkhofje was prachtig, je kon daar heel rustig dood liggen wezen.

Enfin, hier een paar sfeerfotootjes waaruit blijkt dat het hoogtepunt van die dag toch echt in den Bosch lag, de eerste stop op dat oude bedrijfsterrein van Koudijs waar ik een paar dagen geleden hier foto’s van heb neergezet.

Groet

rené