Het villa-achtige huis is niet het museum maar het restaurant dat bij het museum hoort. Het museum zelf kun je vaag zien rechts op de foto, maar omdat dat nou niet echt een parel van architectuur is, meer een vierkante doos, heb ik dat niet afzonderlijk gefotografeerd.
Behalve de tentoonstelling van het werk van Anselm Kiefer was er nog het een en ander te bekijken in museum Voorlinden afgelopen vrijdag. Ik laat er hier door elkaar heen wat foto’s van zien en begin, op de eerste twee foto’s na dan die de omgeving weergeven, met wat ik het leukste vond. Dat was een zwembadje waar we langs liepen en opeens mensen onder water zagen lopen. Het had voor mijn gevoel een hoog Efteling gehalte en weinig met kunst te maken, hoewel je daarover kunt twisten natuurlijk. Kunst laat je je anders voelen dan je gewend bent, en dat effect had dat badje wel degelijk. Maar kunst of niet, leuk was het in elk geval wel.
En er was nog zo’n ervarings-kunstwerk: niets vermoedendend liepen we de gang in tussen twee stalen platen maar we kwamen er bijna niet meer uit. Pas later zagen we van bovenaf dat het een doolhof was. Verder hebben we naar prachtig pianospel op een echte Steinwayvleugel zitten luisteren van geen pianist, een hele aparte ervaring ook.
Groetjes
rené
Het mooie restaurant van het museum dus van dichtbij.
Onderaan de trap op de bodem van het zwembadje maakt Jan een foto met zijn onderwatercamera.
Jan op de bodem.
Hier zwemt hij onder water.
En zo zag het er onder water uit.
En zo vanaf de bodem.
Je kon er schilderachtige foto’s maken.
Hier dus in dat doolhof.
En vanaf de hoogte begrepen we pas dat het een doolhof was.
Yves Klein blauw.
Dit vond ik ook (een deel van) een heel grappig kunstwerk. Ik heb hem wel omgedraaid want in het echt zag je jezelf op de kop.
