Moeder aarde en de tuin
Ik krijg steeds meer een gevoel van urgentie waar het zaken betreft die wij moeten doen, en vooral nalaten, om de aarde niet een voor ons desastreuze reactie te laten geven. Wij misbruiken haar kostbaaarheden al veel te lang voor het produceren van een enorme hoeveelheid aan nutteloze, voor geen enkele positieve ontwikkeling voor de mensheid noodzakelijke, producten.
Ik heb er een jaar of 30 geleden een liedje over gemaakt en dat krijgt voor mijn gevoel steeds meer actualiteitswaarde, helaas. Ik heb dat weer eens onder dit blog gezet. Een van de dingen waarmee ik denk de aarde te helpen is dat ik ontzettend goed voor mijn tuin zorg. Dat klinkt misschien een beetje overdreven, maar het is mijn vaste overtuiging dat ook die kleine dingen helpen. Dat denk ik omdat alles met alles samenhangt, en het dus een zeker ripple-effect heeft, het effect dat je krijgt als je een steen in stil water gooit (ik kom even niet op een goed Nederlands woord). Een van de dingen die ik bijvoorbeeld doe is voer ophangen voor de vogels. Daar word ik overigens rijkelijk voor beloond want het lijkt af en toe in mijn tuin wel een vogelparadijs. Ik zet in dit blog een paar foto’s van de laatste tijd. Ik zit regelmatig in de kou buiten naar ze te kijken en ze te fotograferen. Een paar dagen geleden lukte dat met een goudhaantje (bleek vuurgoudhaantje te zijn), de eerste foto hierboven, wat nog niet zo eenvoudig was want ze zijn razendsnel en komen alleen in de taxussen in mijn tuin, en die behouden hun naalden in de winter dus je ziet ze amper.
Die roodborstjes leveren een apart verhaal op. Er huizen er twee in mijn tuin en die zijn helemaal aan me gewend. Ik heb een voerbakje opgehangen op 1 meter van de stoel waar ik vaak op zit, maar ook als ik daar ben pikken ze de zaadjes uit dat bakje, al houden ze me wel in de gaten. Laatst had een tuinster een a4tje opgehangen met het jaar in partjes van drie weken opgedeeld die elk jouw persoonlijke affiniteit met een bepaald vogeltje zou aangeven. Je moest daarvoor het partje met je geboortedag nemen. Toen ze mij vroeg wat ik dacht dat mijn vogeltje zou zijn zei ik: roodborstjes. En dat bleek zowaar te kloppen!!! Ik voel een beetje hun energie: een heel heldere, glassterke, beweeglijke maar stabiele energie.
Groetjes
René
EN VOOR DEGENEN DIE DAT FILMPJE VAN MIJN “1 MINUUT VOOR 12” NOG NOOIT GEZIEN HEBBEN VOLGT DAT HIER (EIGEN TEKST EN FOTO’S, DOOR MIJ GEZONGEN, MUZIEK VAN MARCUS TUZZOLINO):