Mijn weblog veranderd en verandert
Er is afgelopen week het een en ander gebeurd met als gevolg een grote verandering voor mijn blog.
Ik heb in juli en oktober twee foto’s geplaatst van kinderen die ik uit mijn raam had gefotografeerd. De eerste met hun gezichten er op, de tweede alleen van achteren. Op de eerste foto is de moeder van de kinderen in juli meteen gewezen door een kennis, waarbij de moeder als antwoord gaf dat ze het een erg leuke foto vond en die zelfs gebruikt heeft als profielfoto op haar whatsapp (ik heb die correspondentie intussen gekregen). Op de tweede foto staan dezelfde kinderen van achteren, dus onherkenbaar, maar ik vond de uitstraling zo bijzonder dat ik ze fotografeerde en op mijn blog zette, terwijl ik niet eens doorhad dat het om dezelfde kinderen ging. Ze zijn een jaar of 10 maar hebben een volwassen uitstraling en zijn zeer bij elkaar betrokken, het zou een twee-eiige tweeling kunnen zijn, een jongen en een meisje.
Afgelopen donderdag vond ik een brief van een advocaat in mijn bus namens de moeder van die kinderen waarin ik gesommeerd werd de foto’s weg te halen, en gevraagd werd wat ik met de foto’s deed (niks), waar ik ze nog meer neerzette op internet (nergens), wat ik ermee verdiende (niks, nog nooit een foto van mijn blog verkocht, ik ben niet commercieel) en meer van dat soort vragen. Allemaal heel terecht natuurlijk, maar ze had mijn webadres en waarom dat via een advocaat moest doen, geen idee. Ik heb de drie keer dat me in die 15 jaar bloggen gevraagd werd foto’s weg te halen door mensen die niet op een foto op mijn blog wilden staan, die meteen weggehaald, uiteraard. Maar nu wordt tevens van mij geëist dat ik haar advocaatkosten betaal, € 476,-
Nou is er een tijd geleden een nieuwe wet gekomen waarin staat dat je mensen niet herkenbaar mag fotograferen en op internet plaatsen zonder schriftelijke toestemming. Daar had ik vaaglijk wel eens wat van vernomen maar dat was nooit echt tot me doorgedrongen. Maar nu dus wel. Mijn geluk is wel dat de moeder meteen in juli op de hoogte is gebracht en de foto leuk vond en hem gebruikt heeft, wat je als een soort toestemming zou kunnen zien, en dat de foto van oktober in principe onherkenbaar is omdat die van achteren is genomen. Dus de kans dat ik die advocaatkosten niet hoef te betalen is groot. Maar ik ben wel geschrokken en de volgende keer dat iemand mij een poot wil uitdraaien zou dat wel eens kunnen lukken.
Dus, aangezien het een leuke hobby is waar ik absoluut geen stress van wil hebben, heb ik mijn webmaster gevraagd mijn hele blog leeg te halen. Het zijn namelijk zoveel blogs, ik geloof rond de 4400, met iets van 34000 foto’s dat het gewoon teveel werk is te gaan uitzoeken welke daarvan de huidige nieuwe privacy-wet overtreden. Dat was een hele slag.
Maar dat betekent dus ook dat ik nooit meer foto’s uit mijn raam zal maken. En dat het fotograferen in de stad ook anders wordt, want ik ben vaak meer op mensen gefocust dan op gebouwen. Het is zelfs zeer de vraag of ik nog wel zin heb om te fotograferen. Ik kijk gewoon hoe het uitpakt. Er zijn natuurlijk ook andere onderwerpen dan mensen, ik geloof dat de foto hierboven wel mag, een dier in ARTIS, en dat is toch ook een leuk onderwerp.
We zullen het zien.
Groetjes
rené
Wat een lastige positie heb je hier gekregen René, en wat vreselijk jammer want …. ik genoot erg van je plaatjes en uitstapjes. Ik ga het missen. Hoop van harte dat die financiële strop aan je voorbijgaat.
Mocht je ooit weer eens interieurs willen vastleggen, je bent van harte welkom. Je hebt mijn e-mailadres.
Groet van Cees
Hoi Cees. Dat geld was niet wat mij het meest dwars zat, maar ik voelde me in een soort Kafkaësk gebeuren verzeild geraakt. Iemand wil iets van je gedaan krijgen, en weten, en doet dat via iemand anders die JIJ dan moet betalen. Ik blijf doorgaan met bloggen hoor en foto’s maken. Kwam eergisteren bij het opruimen nog foto’s van jouw interieur tegen die ik opgeplakt had op perspex. Ik vond ze weer zo mooi dat ik ze blijf bewaren. Als Corona voorbij is wil ik wel graag weer eens een keertje bij je langskomen en eventueel foto’s maken. Groet. René
Dag René, Wat moet dit een bijna niet te verwerken zware slag voor je zijn. Temeer omdat de oprechtheid gewoon van jouw foto’s afstraalt en veel mensen er heel blij van worden. Het zijn prachtige weergaves van een tijd, die mevrouw zou er best ook anders naar kunnen kijken. Het is zo zuiver als het maar kan. Wat vreselijk voor je en ook voor je vele fans. Ik hoor daar zeker ook bij. Sterkte gewenst en ik ben echt getroffen door dit bericht want jij verdient veel beter, een hartegroet van mij, Riny XXX
Hoi Riny. Weet je, ik heb het gevoel dat dingen nooit voor niks gebeuren. En of je daar nou in gelooft of niet: je moet sowieso iets met de zaken die kennelijk op je pad komen. Dus in die zin vind ik het weer een leerzame les. Ik ben er wel van overtuigd dat ik blijf fotograferen en blogjes zetten, hoewel minder vaak. Niet elke dag meer, maar wel met meer tekst zat ik te bedenken, ik wil deze ervaring gebruiken om te verdiepen, zowel wat betreft mijn fotografie als hoe ik met het leven omga. Dus hoewel het even heel heftig was ben ik alweer in rustiger vaarwater terechtgekomen en de hele zaak een positieve draai aan het geven. Groetjes. René
Jemig, wat een nare toestand en wat ontzettend jammer nooit meer van die gave foto’s uit je raam. Een enorme beslissing die je hebt moeten nemen, het zal je niet in je kouwe kleren zijn gaan zitten. Ik hoop dat je op een of andere manier een nieuwe creatieve uitklep vindt. Tot die tijd: sterkte.
Ja het pakt redelijk goed uit, ik ben er al rustiger over en ga ermee door, weliswaar niet met uit mijn raam fotograferen, maar wel met mijn blog. Ik ga wel minder blogs plaatsen, maar dat was ik sowieso al van plan want elke dag is echt teveel. Groet. René
Lieve René, lijkt me onverteerbaar en ik snap dat je dit gedaan heb, maar jemig, je bent zo’n topfotograaf en nu is alles zomaar weg!
Ga inderdaad maar even alles op een rijtje zetten en wellicht toch weer albums/blogs met de foto’s die je wel kan plaatsen, dat kan altijd nog, maar af en toe kan misschien je beetje oppeppen en of op ideëen brengen.
Dus ik hoop wel dat je op de een of andere manier toch een positieve uitweg vindt en energie!
Marjolein
Ja al met al is het misschien niet eens zo negatief wat er is gebeurd. Ik ben een beetje “gereset” , bovendien leer je van alles wat er gebeurt in je leven. dus ik denk wel dat ik door ga, alleen anders. Dankjewel voor je reactie. Groetjes. René
Voor mij onbegrijpelijke reactie van moeder. Ze had op een normale manier deze vragen kunnen stellen. Waarom een advocaat? Zo is het geworden: mensen mogen geen ‘fouten’ maken. In dit geval die doorgeslagen wet overtreden. Mensen als Ed vd Elsken en Vivian Maier hadden hun kunst nooit kunnen maken. Foto’s die prachtig zijn en een tijd laten zien. Heel jammer dat jij nu stopt. Enorm genoten van al die mensen die door jou gefotografeerd zijn. Heel jammer!!
Nou nu ik er meer van weet, ook al door alle reacties hier en op facebook, denk ik dat ik toch mensen blijf fotograferen. Niet meer uit mijn raam, behalve als het iets journalistieks is, maar ik denk toch wel af en toe in de stad. En nooit kinderen meer. Ik ga er nu wel voortaan NOG bewuster mee om, me NOG meer afvragend: wat wil ik nou eigenlijk laten zien. Hoewel ik ook gewoon mooie foto’s zal blijven laten zien die gewoon mooi zijn en verder misschien niks te vertellen hebben. Ik ben wel ontzettend blij met al die reacties, voel me daar echt gesterkt door. Heb even overwogen om helemaal met fotografie te stoppen, zoals ik 20 jaar geleden van de ene op de andere dag met zingen stopte, ik kan dat gewoon goed, met iets stoppen. Maar ik geloof dat het daar toch de tijd nog niet voor is.Groetjes. René
Hè René!
Wat heb je toch veel nare mensen op de wereld 🤬! Ik vraag mij toch af of dit zo zwart wit is… in het nieuws zie je toch ook winkelende mensen op straat of een markt? En áls het wel zo is is het misschien een idee om gezichten te ‘blurren’ zodat ze onherkenbaar zijn? Deze actie van die mevrouw is volgens mij alleen gebaseerd op bluf en geldbejag… Denk er nog even rustig over na. En vraag het eens aan andere fotografen. Misschien is het alleen een kwestie van een ‘disclaimer’ plaatsen op je blog? Dat je altijd foto’s verwijdert als daar om gevraagd wordt. Met emailadres erbij? Anyway, sterkte met dit K*gedoe!
René,
je hoeft je echt geen zorgen te maken. Vrij fotograferen en publiceren zoals jij doet mag nog steeds tenzij je een aanmerkelijk belang schaadt van de geportretteerde. Wat dat “aanmerkelijke belang” is zal per persoon en per foto verschillen (Bijvoorbeeld een foto van een “stel” waarvan 1 blijkt vreemd te gaan en deze persoon door jouw publicatie betrapt kan worden, of van een schoolgaande jongen die stiekem een jointje op straat rookt enz) Over het algemeen zal er géén probleem kunnen ontstaan in alledaagse situaties zoals jij vanuit je raam fotografeert. Maar mocht iemand wel bezwaar maken tegen publicatie dan zul je die foto op de eerste vordering dienen te verwijderen, en dat doe je al zoals je hebt aangegeven.
Een andere oplossing kan zijn door jouw blog een meer journalistiek tintje te geven dan heb je namelijk als foto-journalist een aanmerkelijk belang om te fotograferen en te publiceren.
Als je op google zoekt met deze zoekterm; “portretrecht vs avg” kun je veel informatie vinden hieromtrent.
Veel succes en laat je niet gek maken door een advocaatje die geld ruikt !
Groet,
Ron
Ja ik had je reactie al gelezen maar nog niet gereageerd. Dat journalistieke aspect ga ik uitdiepen. De foto’s meer in een maatschappelijke context plaatsen, daar kunnen ze alleen maar beter van worden! Maar ik word wel voorzichtiger in wat ik fotografeer en plaats want ik ben wel geschrokken. En wat ik ondertussen ook heb begrepen: je moet echt geen kinderen fotograferen. Dat is jammer, want die doen vaak gekke en leuke dingen, maar in deze tijd is dat not done, dus daar zie ik dan maar helemaal van af.
Nou moe….
Wat een raar mens zeg,heel onbeschaafd om dit via een advocaat te doen,
wat ontzettend naar voor je!
Wat zal ik je foto’s gaan missen….
Maar ik ga door hoor, alleen anders!
Beste Rene,
Iedereen die zich in de openbare ruimte bevindt mag te allen tijden gefotografeerd en gepubliceerd worden. Zolang er geen tekst bij staat die de geportretteerde in een (onterecht) zwart daglicht plaatst of in een andere context, of voor commerciele doeleinden, heeft de geportretteerde geen zaak. Je bent een documentaire/straatfotograaf en mag dit dus gewoon doen! Ik snap wel dat je natuurlijk geschrokken bent (Dat was waarschijnlijk ook de doelstelling van de advocaat) en je zit natuurlijk niet op deze onzin te wachten, maar je staat wel degelijk in je recht! Dus laat je niet afschrikken door mensen die geen idee hebben van portretrecht. Hun advocaat weet namelijk zelf ook al dat hij dit niet gaat winnen als dit voorkomt.
Ga vooral door met het fotograferen van de buurt!
Groet,
Frits
Ja inderdaad als hij doorzet en er een rechtszaak van komt heeft hij volgens veel mensen geen poot om op te staan. Dat neemt niet weg dat ik wel geschrokken ben en redelijk ontregeld, hoewel ik nu weer wat bijtrek.Het feit dat ik er niks mee verdien schijnt belangrijk te zijn. Bovendien: mijn motivatie is te laten zien hoe interessant het gewone leven is, hoe interessant “gewone” mensen zijn. dus het is eigenlijk een soort journalistiek.
Dag René,
Wat een nare toestand…..het voelt voor jou en je vele fans zeer onterecht.
Het fotograferen is voor jou van levensbelang, je legt je ziel in dit werk.
Dit mag je nooit worden ontnomen !!!
Gelukkig denken er veel mensen met je mee, ik hoop dat dit je moed geeft
om overeind te blijven. En dat uiteindelijk gerechtigheid zal zegevieren.
Lieve groet,
Dieuwertje
Hallo Diewertje. Ik ga door met bloggen. Het is inderdaad voor mij een soort way of life, en zo leuk dat mensen dat ook leuk vinden.Groet
René
Een vervelende ervaring en ik hoop dat het goed afloopt. Maar eigenlijk is het kwaad al geschied met het leeghalen van je website. Zelf blog ik anoniem. WordPress heeft ook niet mij naam en adres. Toch heb ik op dit gebied die anonimiteit niet nodig aangezien ik erg veel moeite heb met het fotograferen van mensen. Ben dus meer van gebouwen en natuur.
Heb een paar jaar geleden wel gezeur gehad tijdens het maken van een foto. Ik wilde een verkeerslichtinstallatie op de foto zetten, omdat de fietsers daar erg lang moeten wachten. Vond het dus mooi als daar een paar fietsers bij stonden te wachten. Was van achter en op afstand met een simpele camera. Een van de fietssters draaide zich om en zei dat ze niet op de foto mocht. Nee, draai je dan om, dan zal je echt niet herkenbaar zijn. Zelf denk ik dan; wat heeft zo’n vrouw te beschermen?
Ja ik snap dat ook niet. Ik word zelf regelmatig gefotografeerd op straat, althans: sta op een foto die een toerist of iemand anders maakt. Of zelfs als ik op mijn balkon zit. Het interesseert me echt niks.
Wat leven we toch in een rare tijd. Weer zoiets waar ik verdrietig van word. Jouw blog is/was juist een plek van troost met je bijzondere kijk op de schoonheid van de natuur en het leven. Even weg uit mijn hoofd vol complexe en soms frustrerende realiteit van alle dag. Heel veel dank daarvoor. Ik blijf je volgen en wens je kracht en moed om door te gaan in andere vorm,
Hallo Trix. Ik hoop dat je blijft kijken want ik ga door, al heb ik even dus een dipje en fotografeer ik zelfs niet. Maar woensdag weer op fotosafari met Jan en daar komt altijd wel een blogje uit voort. Ik vind het veel te leuk om te doen, alhoewel gewoon in mijn tuin of uit mijn raam kijken ook leuk is. Maar ja, ik wil wat ik zie toch graag delen, dus dat gaat er beslist weer aan komen. Groet. René
Beste René,
Je doet niets dat niet mag. Lees onderstaande maar over wat er wel en niet mag en je komt tot andere conclusies dan de moeder. Laat haar maar aantonen dat er redelijk belang bij is en ga even naar een rechtswinkel om een brief terug te schrijven.
STRAATFOTOGRAFIE
Straatfotografie in de openbare ruimte
Wat is “de openbare ruimte”? Alle plaatsen en plekken waar mensen vrij toegang hebben kun je als openbare ruimte aanmerken. Natuurlijk is daar wél een onderscheid in te maken. Zo vervult bijvoorbeeld een NS station een openbare functie terwijl het puur wettelijk gezien een semi-openbare ruimte is, er is een eigenaar of beheerder die wel degelijk bepaalde restricties kan stellen aan wat je er doet. Fotograferen in een NS station kan dus aan allerlei voorschriften gebonden zijn. Op een NS station kan het dan dus gebeuren dat je door spoorwegpolitie of bewaking weggestuurd wordt, en daar zul je dan aan moeten voldoen.
Straatfotografie in de praktijk
Straatfoto’s openbaar maken
Een heel belangrijk gegeven bij het beantwoorden van deze vraag is het wel of niet schaden van het redelijk belang van een gefotografeerde. Wat echter nog veel belangrijker is, is het verschil tussen iemand fotograferen en de foto publiceren. Soms hoor je op straat wel eens iemand opmerkingen maken over het feit dat je niet zou mogen fotograferen, en dat is dus pertinent niet waar. Iemand op straat fotograferen mag namelijk altijd, pas op het moment dat je een gemaakte foto gaat publiceren kan er mogelijk een probleem ontstaan. Er is dus een heel duidelijk verschil tussen fotograferen en publiceren.
Je moet je altijd realiseren dat je met mensen te maken hebt, en dat het respect naar je onderwerpen toe héél belangrijk is.
Redelijk belang
‘Redelijk belang’ is een term die regelmatig langskomt als het over straatfotografie gaat, maar wat betekent de term ‘redelijk belang’ eigenlijk? Juridisch betekent redelijk belang het belang van een persoon dat met redelijke argumenten aantoonbaar wél of niet geschaad wordt. Een voorbeeld: je loopt in Amsterdam en komt in de Jordaan een bekende Nederlander tegen, bijvoorbeeld Jette van der Meij. Nu wéét ik toevallig uit ervaring dat deze dame erg op haar uiterlijk is, dus kán het heel makkelijk gebeuren dat ze niet blij is met het feit dat je, op een misschien (in háár beleving) wat ongunstig moment, een foto van haar maakt. Als deze persoon in alle redelijkheid kan aantonen dat publicatie voor haar schadelijk is dan kán het zijn dat een rechter daar in mee gaat. Échter zal dan ook altijd een afweging gemaakt worden op basis van ‘vrije nieuwsgaring’ en ‘vrijheid van meningsuiting’.
Tegelijkertijd heeft deze BN’er een zogenaamd verzilverbaar portret, dát is dan weer iets wat eigenlijk pas ter sprake komt op het moment dat je zo’n foto commercieel zou uitbaten of op het moment dat je de persoon in kwestie door je publicatie economische schade zou toebrengen. Uitgangspunt moet in geval van straatfotografie altijd het respect naar de gefotografeerde zijn. Als je jezelf daaraan houdt, is de kans klein dat je in de problemen komt. Over het algemeen worden zaken op basis van redelijk belang maar zelden toegekend.
Straatfoto’s maken in het openbaar
Bezwaar tegen publicatie
Een tweede voorbeeld. Je loopt ergens in een andere stad op straat en maakt een foto waar een willekeurig persoon op staat. Vervolgens maakt deze persoon een probleem van het feit dat je een foto gemaakt hebt op basis van het gegeven dat hij of zij zich bij zijn of haar werkgever ziek heeft gemeld en dus niet op straat zou moeten zijn. Op het moment dat deze persoon een bezwaar zou maken tegen publicatie heeft dit waarschijnlijk weinig kans van slagen, de rechter zal een argument van redelijk belang hoogstwaarschijnlijk niet honoreren. Deze persoon neemt namelijk zélf het risico dat er problemen ontstaan door zich ziek te melden en vervolgens vrolijk de straat op te gaan.
Portretrecht
Nog een voorbeeld. Je hebt een straatfoto gemaakt waarop iemand duidelijk te herkennen is. Deze mag je normaal gesproken rustig publiceren in een boek, op je website of in een blog of iets dergelijks. Ga je deze foto verkopen aan een reclamebureau en gaat men deze verbinden met het aanprijzen van een bepaald artikel? Dan kom je in de problemen. Op dat moment komt namelijk het portretrecht om de hoek kijken, de gefotografeerde heeft dan namelijk wel degelijk een aantal rechten. Hij of zij kan dan inderdaad vergoeding eisen óf kan aangeven niet in een commercial gebruikt te willen worden.
Straatfotografie in steden
Conclusie
Alles bij elkaar is er over dit onderwerp al héél veel geschreven, vele pagina’s vol. Ik heb geprobeerd in een kort bestek wat dingen aan te geven, maar het is héél lastig om een en ander in een kort artikeltje volledig te behandelen. Heb je vragen of opmerkingen over straatfotografie, stel ze hier rustig, ik zal dan proberen je van een antwoord te voorzien. (Bron: Rooij fotografie)
Wow, hier heb ik wat aan. Dingen die ik na eerste lezing meteen in mijn hersens opsla: 1) respect voor degene die je fotografeert. Dat is bij mij altijd het geval. Ik heb een weliswaar een aantal jaren geleden een paar agressieve kerels gefotografeerd die iemand een klap gaven, en politie die iemand arresteerde met het gebruik van pepperspray, maar dat schaar ik onder journalistiek. 2) Ik gebruik de foto’s niet om er geld mee te verdienen, dat scheelt dus ook begrijp ik.Als iemand een foto van mijn blog wil gebruiken is dat altijd gratis, de enige tegenprestatie die ik altijd vraag en waar iedereen aan voldoet is dat ik naamsvermelding vraag en een exemplaar van het boek/tijdschrift etc. waar de foto in gebruikt wordt. Hartelijk dank voor deze uitgebreide reatie, ik ga het nog een paar keer overlezen.
Ik vind het wel heel erg kut voor je. Maar kinderen van anderen, dat had he toch kunnen weten dat dat niet kan,
Ja misschien had ik dat kunnen weten, maar ik denk dat het met mijn leeftijd te maken heeft. Vroeger speelden dit soort dingen niet, ik heb als referentiekader dus een andere tijd, ik ben 70, en dat speelt toch nog steeds mee ondanks het feit dat ik wel met mijn tijd mee ga, althans wel veel volg wat er aan de hand is tegenwoordig. Ik ben een jaar of 2 geleden naar de oude school van mijn jeugd geweest en maakte daar een foto van. Meteen kwam er een juffrouw op me af wat ik daar aan het doen was en dat ik geen foto’s mocht maken. Er speelden namelijk kinderen op de speelplaats. Ik blijf dat raar vinden en het eigenlijk ook heel treurig dat dat tegenwoordig moet omdat er misbruik van gemaakt kan worden misschien.
wat een spijtig einde van een mooi blog en ook al valt er iets te zeggen voor die nieuwe wetgeving, de manier waarop deze dame dit aanpakt (na vroegere fierheid over die foto’s op je blog) is ook wel bedenkelijk … Ik hoop in elk geval dat je toch nog het nodige plezier zult beleven met je fotografie, het was altijd genieten van jouw werk als ik hier langskwam. Met lieve groet, Bert.
Ik ga wel door hoor met mijn inmiddels lege blog, maar wel anders, ik moet nog zien hoe dat dat uitpakt.
Lieve Rene ik reageer eigenlijk nooit ergens op,ook niet op wat nu wel en niet mag, wat daar heb ik geen verstand van.
Maar ik reageer hoe jij je nu voelt, dat snap ik wel, teleurgesteld in de mensen doet heel veel met je, zowel lichamelijk als geestelijk.
Wat mij altijd helpt is lekker in de tuin werken, je verstand op nul en heerlijk in de grond wroeten.Of uren met een snoeischaartje struiken staan bij te snoeien, gewoon heel relaxt, ook als het onnodig is, of uren op mijn knieen op een kussentje onkruid verwijderen.Zo maak ik mijn hoofd leeg.Ik heb zelf ook een grote tuin en geniet enorm van je tuinfoto’s.Ik ben geboren op de geldersekade,maar woon alweer 50 jaar in Friesland,zo heerlijk vrij op mijn dijk en mijn huis heeft aan alle kanten uitzicht.Ik heb ook een prachtig balkon, met uitzicht op nu een graan veld , heerlijk om te kijken als er gedorst wordt,kom gerust van de zomer langs ,je kan hier prachtige foto;s maken.
Groetjes e liefs van Nel
Hallo Nel. Dankje voor je opbeurende woorden. Ik had ze al opgevolgd voordat ik ze gelezen had, zit veel in mijn tuin en tuinhuisje, beetje blaadjes aanvegen enzo, heerlijk. Ik begin een beetje tot rust te komen maar het heeft er wel ingehakt. Voelde me in een soort Kafka-verhaal terechtgekomen. Ik blijf wel bloggen heb ik besloten, maar nog voorzichtiger dan ik al was, want ik plaatste echt niet alles. Groetjes. René