Mijn tuinhuisje als val

Regelmatig vind ik een spin in mijn wasbak. Die is er dan in gevallen en kan kennelijk niet tegen de gladde metalen wand omhoog kruipen. Ik vang die dan met een bekertje en gooi hem mijn tuin in, maar meestal fotografeer ik hem natuurlijk eerst.

Vorige week vond ik deze in een glazen theekop. Hij heeft er een hele tijd in gezeten want hij heeft duidelijk geprobeerd om via veel spinrag tegen het glas een opstapje te creëren om het kopje te ontvluchten. Ik was verbaasd dat uit dat lijf zoveel van dat spul kon komen. Maar niet genoeg want hij zat er nog in. Ik nam de gelegenheid te baat om hem eens rustig te fotograferen voordat ik hem in de tuin zou zetten, want ik vond hem erg mooi.

Een paar dagen later kriebelde er iets over mijn voet heen toen ik in de wegzakkende wasbak (mijn huisje is aan een kant aan het verzakken) aan het piesen was. Ik dacht dat het een spin was, maar het bleek een insect, zie ná de foto’s van de spin hier beneden.

Het voordeel van een huisje dat nodig hersteld moet worden, kieren en gaten, is dat sommige besten het verschil met de tuin niet meer zien en mijn huisje als integraal onderdeel daarvan zijn gaan beschouwen. Dit blog bestaat alleen uit de twee beestjes die ik laatstelijk in mijn huisje vond.

Het volgende beest voelde ik dus over mijn voet lopen. Ik denk dat het een sluipwesp is. Die heb ik namelijk al eens kunnen fotograferen, net toen zij haar eitjes met een lange priem in de eitjes van een solitaire wesp aan het leggen was, een soort koekoeks-effect. Deze lijkt daarop maar heeft geen lange priem, dus het zal wel een mannetje zijn. Het maffe is dat ik al een paar dagen een rood insect in mijn tuin had gezien dat ik fotografisch maar niet te pakken kreeg, erg schuw. Maar in mijn huisje had ik hem zo in een glazen kopje gevangen en kon ik hem goed bekijken.

Wat ik ook wel een grappige waarneming vond is dat er hetzelfde gebeurde als met een rupsje dat ik onlangs in een kopje ving. Toen ik het kopje op zijn kant had gelegd verwachtte ik dat het beest onmiddellijk de vrijheid tegemoet zou gaan, maar zowel het rupsje als deze sluipwesp bleven nog een hele tijd in het kopje verwoede pogingen doen om er uit te komen, alsof ze de enorme opening niet zagen, heel vreemd. Uiteindelijk vonden ze die natuurlijk wel.