Mijn tuin is weer woud

Precies wat ik graag wil. Ik moet elke keer als ik er ben snoeien, maar dat vind ik leuk. Alleen op drie plekken moet ik dat doen met een lange ladder omdat de bomen tot de hemel groeien, maar dat is een giga-klus die ik steeds maar uitstel. Net als de noodzakelijke restauratie van mijn verzakkende huisje.

Veel schaduw, al heb ik altijd wel een zonneplek. Dat heeft trouwens ook zijn voordelen: mijn tuin kan het in tijden van droogte of permanente zon een hele tijd zonder water-hulp af. Ik ben nu wel zo nu en dan een paar plantjes die het moeilijk hebben wat extra aan het geven, met name de spirea en de schildpadbloem (hoewel nog geen bloemen) zijn de eersten die gaan hangen.

Ik heb dus een keer de tuin zodanig gefotografeerd dat je de wildheid ervan kunt proeven, al is het in het echt toch wat minder woud. Tussen de woud-foto’s door de insecten gezet die ik in mijn tuin zag, niet in groten getale weliswaar maar ze zijn er wel.

Groetjes

rené

Klap eens in je handjes, blij blij blij……..
Deze zat op de ruit van mijn tuinhuisje.
Deze kwam met zijn poten in spinnenweb terecht. Ik laat de natuur graag zijn gang gaan maar heb hem toch gered. Ook al natuurlijk omdat ik hem dan mooier kon fotograferen, maar ik geloof dat ik het anders ook gedaan zou hebben, vooral omdat het zo’n mooie is.
Het geredde insect van hierboven.
Hier was ik heel trots op dat het enigszins lukte om hem te fotograferen, hij zat in mijn heg.
Close-up van een spin.
Ik heb een “roze” vlinderstruik die over het pad hing en helaas behoorlijk moest snoeien, terwijl hij al bloemen heeft die op het punt staan uit te komen. Dat vond ik erg jammer en heb er het beste van gemaakt: ze in een grote plastic pot gezet.