Mijn tuin in de overgang

Geplaatst op door

Mijn tuin is momenteel in de jaarlijkse herfst van zijn leven, maar dit keer ook met een her-ijking van zijn identiteit. Ik zie hem denken: is mijn perceptie over mijzelf wel de juiste, heb ik niet TE gemakzuchtig aangenomen dat ik een wildtuin ben en me daar gemakshalve bij neergelegd? In elke overgangsfase worden dat soort vragen gesteld natuurlijk, daar is het een overgangsfase voor.

En omdat mijn tuin weliswaar meestal zijn eigen gang gaat, een beetje bijsturen van mijn kant is eigenlijk het enige, is het deze keer anders. Misschien komt het omdat hij al zo oud is: ik ken hem al 22 jaar, maar daarvóór was hij er ook, 104 jaar is hij ondertussen. Echt een hele leeftijd dus!!

Ik denk niet dat het een identiteits-crisis is, maar dat hij op zoek is naar verdieping. Je zou ook kunnen zeggen dat hij een verrijking nodig vond, of een her-ijking dus. En omdat het leven er tenslotte IS om te leren, heb ik dat herkend en geaccepteerd en hem daarbij geholpen, want daar vroeg hij om.

Zonder zijn karakter te willen veranderen heb ik daarom meegeholpen meer diepgang te verwezenlijken. Kortom: een restyling van de tuin zonder identiteits-verlies.

Het komt er in de praktijk op neer dat ik het hele middengedeelte heb leeggehaald. Toen ik namelijk een enorme vlinderstruik daar in het midden had gedecimeerd om meer licht in het hart van de tuin toe te laten, bleek pas wat daar in het halfduister, in dat schaduwgebied, gegroeid was. En dat was erg eenzijdig, eigenlijk alleen varens en dovenetel. Eerlijkheidshalve moet ik er bij zeggen dat daar in de lente ook daslook en wilde hyacinthen te zien waren, dus enige variatie had hij wel in de loop van het seizoen.

Na het leeghalen zag ik meteen wat er moest gebeuren: ik heb veel grond gestort en de keien die ergens onzichtbaar lagen weg te kwijnen er heel open, op afstandjes van elkaar, neergelegd. En toen nieuwe planten gekocht.

En nu maar afwachten hoe deze “reset” uitpakt, welke planten er na de winter nog zijn bijvoorbeeld, want dat weet je nooit. Je moet ook de natuurlijke ontwikkeling zijn gang laten gaan. Maar wat ik al wel zie: hoewel het een hele ingreep was is het karakter van de tuin niet wezenlijk veranderd. Hij is opener geworden, laat meer licht toe, maar het is nog steeds een wilde tuin.

Groetjes

rené

Het gras was verwaarloosd, veel mos, Dus ik heb het opnieuw ingezaaid
Vanuit mijn tuin gefotografeerd, deze zit in de tuin van de buren en kan niet goed bij die appel.
Maar daar had hij natuurlijk wel een oplossing voor.
Hij zag me wel maar bleef lekker zitten.
Wat is het lekker donker daar.
Dit schatje is op weg naar de bloemen die buiten in een koffiekan op een tafel stonden. Het was een van mijn twee inzendingen voor de jaarlijkse groenten- en fruit-tentoonstelling.
Ook al op dezelfde tafel, een paar minuten later.
Vaste gast in mijn tuin.
Ik was werkelijk verbijsterd dat deze halsbandparkiet op een meter van mijn huisje kwam te zitten en mij op pakweg 2 meter hem door mij zag fotograferen. Hij bleef gewoon zitten!!!
Al vaker gefotografeerd, maar hij blijft mooi.
Nog steeds vlinders op de schaarse vlinderstruik-bloemen, deze is van eergisteren
Omdat er nog maar weinig te eten is zie ik wel dat ze in tegenstelling tot tijdens het hoogseizoen elkaar op één bloem tolereren.
De hedera zit werkelijk VOL met allerlei soorten bijen, echt een genot om te zien.
Zelfs nog rozen, deze gisteren gefotografeerd!
Kijk maar, nog steeds wild.
Wie is die mol??????
Sinds kort heb ik een hangmat. Daarvoor heb ik indertijd speciaal een wilde kers neergezet omdat ik een hangmat wilde hangen tussen die kers en mijn berk. Maar toen die kers groot genoeg was kwam het er nooit van, maar nu dus wel. Alleen blijkt nu dat ik beter hang tussen de kers en de appelboom.
Nog een blik op het gerestylede hart van de tuin.
Delen