Mijn tuin en het Vliegenbos

Toen ik gisteren bij mijn tuin aankwam en langs de heg liep om te kijken wat ik daaraan moest bijwerken zag ik in mijn hazelaar een vogeltje bezig. Ik wist niet hoe gauw ik mijn camera moest pakken en sprong een gat in de lucht toen ik hem scherp had gekregen en zag wat het was: een GOUDHAANTJE!!!!! Die heb ik wel eens vaker gefotografeerd in mijn tuin, maar nog nooit heb ik hem zo goed kunnen vastleggen. Niet alleen omdat ze vooral in de taxussen zitten en die heel dicht bebladerd, of beter gezegd benaald, zijn maar ook omdat ze aan een stuk door heel erg snel bewegen.

Dat was meteen ook de bijzonderste tuinfoto gisteren. Eergisteren heb ik een aantal foto’s in het naastgelegen Vliegenbos gemaakt en die beide dagen in dit blog met elkaar vermengd.

Gisteren de hele middag hard in mijn tuin gewerkt, en dan is het helemaal niet koud als je dat doet. Maar daarna heb ik wel een uur buiten gezeten, en toen voelde ik de kou langzaam mijn botten binnendringen. Thuis een warme douche genomen.

Het is heerlijk om weer wat vaker richting tuin te gaan en daar te werken. Ik ben heel erg aan het snoeien, wil alles toch wat lager hebben dan ik tot nu toe steeds had. Dat is wel een verandering, maar voor de rest heb ik al die jaren dat ik er zit hetzelfde concept gehanteerd: hoe meer planten en struiken er in hoe beter, het moet echt een wilde indruk maken, al is hij niet echt wild natuurlijk. Als je er namelijk niks aan doet en het echte natuur wordt gaan bepaalde planten overheersen en dat gaat ten koste van de variatie en dat wil ik niet dus veel werk. Nu heb ik heel veel verschillende planten en struiken, en hoewel het allemaal doodnormale planten zijn maakt het toch soms de indruk van een soort hortus, vanwege die veelheid dus.

Ik zag trouwens pas toen ik dit blog af had dat alleen de eerste en de laatste foto in mijn tuin zijn genomen, de rest dus in het bos.

Groetjes

rené