Gisteren, na een nacht slecht geslapen te hebben vanwege de aankomende volle maan waarschijnlijk, had ik opeens zin om de buurt in te gaan en zwart-wit foto’s te maken met mijn korrelige camera. Die is alleen zo korrelig als het een beetje donker is, maar dat vind ik voor zwart-wit juist wel wat hebben.
Ik kwam allerlei mensen tegen die ik kende, dat is altijd erg leuk, vooral als je de hele dag alleen thuis hebt gezeten. Dat is het lekkere van in de stad wonen: je hoeft maar naar buiten te gaan of je hebt contact, meestal dan.
En het is een mooie buurt, dus als je niks bijzonders ziet, wat zelden voorkomt want ik vind alles bijzonder, kan je sowieso gewoon de huizen fotograferen, altijd sfeervol.
Rietje woonde vlakbij tante Trui en tante Aal. Ik heb daar goede herinneringen aan