Looking for miracles

Dat staat op de achterkant van het kledingstuk van die jongen. En ik zet hem als eerste in deze reeks uit-mijn-raam-foto’s omdat ik dat eigenlijk ook altijd doe, naar wonderen zoeken. Bijvoorbeeld met mijn camera. Bij het fotograferen kijk je altijd naar iets speciaals. Maar ik besef de laatste tijd dat die speciale dingen misschien helemaal niet zo speciaal zijn voor veel mensen. Alleen dat zijn ze wel wel voor mij. Ik vind alles bijzonder, maar dat levert naar de huidige eigentijdse normen dus lang niet altijd interessante foto’s op. Want wat ik overal, bijvoorbeeld op youtube maar ook verder op internet, aan extreem interessante/heftige/ontroerende dingen zie……ja dan kan ik me voorstellen dat mijn foto’s daar wat bleekjes bij afsteken.

Als je daarentegen bedenkt dat ALLES een expressie is van de oerkracht, maakt het eigenlijk niks uit hoe dat er uitziet. ALLES is dan een creatieve uiting daarvan. Maar ja, de ene uiting is misschien meer in lijn met de bedoeling van dat scheppen dan de andere.

Is er een bedoeling dan?

In mijn optiek, en die van vele anderen, is er wel degelijk een bedoeling, een soort opdracht aan de mensheid om zich van die oerkracht bewust te worden, bijvoorbeeld middels het creëren vanuit de kracht daarvan. O, nou sluipt er opeens toch een soort oordeel in, namelijk dat iets dienstbaar moet zijn aan de bewustwording. En ja, daar ben ik inderdaad toch wel van overtuigd en tamelijk intensief mee bezig. Dat oordelen over mijn eigen handelingen is dan geen veroordelen maar meer inschatten hoe het zit. En ook anderen veroordelen is er niet bij omdat ieder zijn eigen weg heeft te gaan om tot bewustwording te komen.

Maar of dat allemaal uit mijn fotografie blijkt? Dat weet ik eigenlijk niet. Die bewustwording is niet beperkt tot wat over het algemeen onder creativiteit verstaan wordt, dat is ook wel een prettige gedachte. Het geldt ook voor afwassen, fietsen, een boek lezen, voor alles wat je doet dus. Maar aangezien ik erg intensief bezig ben met fotografie vertrouw ik er op dat dit wel een van de belangrijkste paadjes is die ik moet bewandelen om tot bewustzijn te komen. Uit het voorafgaande kun je wel concluderen dat het er in feite niet toe doet wat je precies uitspookt, als het maar vanuit de goede intentie is. En opeens schiet me een tekst te binnen van een eigen liedje (Die ene seconde) wat daarmee helemaal in overeenstemming is:

Het schijnt dat als je dood gaat, net voor je laatste zucht

dat als een film je hele leven zich ontrolt in vogelvlucht

in een flits wordt heel dat kronkelpad verlicht en zie wat blijkt

je hebt toch langs de kortste weg het eindstation bereikt

Ik kijk tegenwoordig veel naar een zekere Darryl Anka die de hogere geest Bashar al decennia channelt. En die zegt vaak dat je je passie moet volgen, dat alles wat je vanuit je pokkel uit volle overgave doet goed is. En dat is voor mij op dit moment toch wel de fotografie, daar kom ik niet onderuit. In een van mijn vorige blogjes schreef ik dat ik eens een blogje wilde maken met waar ik nou ECHT mee bezig ben, nou hiermee dus.

Groetjes

rené