Lente in het Vliegenbos

Het is echt vogeltjes-tijd: de boomblaadjes zijn nog in knop of zijn heel klein dus je ziet ze goed, plus dat ze in dit jaargetijde erg actief worden. Ik weet niet of het onbewust kwam omdat ik gisteren de foto van mijn vader en zijn broers en zussen op mijn blog heb gezet, die was immers in het Vliegenbos genomen in 1938, of dat het gewoon de goede omstandigheden waren, maar ik besloot gisterenmiddag het bos in te gaan nadat ik hard in mijn tuin had gewerkt. En het viel niet tegen.

Het waren geen vogels die ik nog nooit gezien had, maar ze blijven mooi. En er gebeurden ook andere leuke dingen. Zo fietsten twee mannen mij voorbij waar ik er een van kende. Ik groette een beetje half want het was minstens 25 jaar geleden dat ik hem voor het laatst gezien had en dan herkennen mensen mij in ieder geval niet altijd, maar hij bleek zelfs mijn naam nog te weten. Ik wist zijn naam niet meer, maar dat komt ook omdat ik niet echt met hem bevriend was, hij was een vriend van een vriend van mij.

Pal daarop had ik wel een kwartier een gesprek met een man die ik al vanaf de weg van achteren had gefotografeerd vanwege zijn aparte haar en het vermoeden dat hij bosbewoner was want hij scharrelde wat midden in het bos rond. Dat bleek niet het geval, hoewel hij er wel een soort hut had gemaakt, maar hij was wel echt een natuurmens. We spraken Engels omdat hij uit Litouwen kwam en mijn Litouws niet meer is wat het nooit geweest is. Hij bleek al tien jaar hier te wonen en ook niet zo mee te willen doen met het maatschappelijke/sociale leven.

Groet

René