Kunst of waarneming?

Elke keer als ik de pont naar noord neem en de rivier-cruise-schepen er liggen kijk ik naar de spiegelingen in de ruiten daarvan, en als het licht goed is fotografeer ik ze. Steeds met het idee om daar een blogje van te maken, want de spiegelingen zijn erg interessant omdat ze eigenlijk niet echt goed spiegelen maar het gespiegelde vervormen zodat het abstracties worden. En gisterenavond was het dan eindelijk zover, ik ben er de hele avond mee bezig geweest, kon er niet mee ophouden.

Voor mijn gevoel zijn het echt een soort kunstwerkjes geworden, maar kunst wil ik het niet noemen. Daaronder versta ik namelijk producten die helemaal nieuw zijn, die de makers helemaal zelf bedacht en uitgevoerd hebben. En dit zijn eigenlijk gewoon waarnemingen van iets dat er al was, al heb ik de foto’s van het waargenomene natuurlijk wel behoorlijk opgepimpt. Het lijkt me fantastisch om dit soort dingen met verf te kunnen maken, mijn nicht Hilde Hoekstra kan dat bijvoorbeeld en dat vind ik echt geweldig. Ik heb ooit eens een schildercursus gevolgd en mijn eindresultaat toen was verreweg het slechtst van allemaal. Maar als ik het wel gekund had zou het nog maar de vraag geweest zijn of ik er ook mee bezig zou zijn gegaan, want ik heb er totaal geen geduld voor. De digitale fotografie is erg aan mij besteed, al moet ik er bij zeggen dat ik eindeloos bij een te fotograferen onderwerp kan blijven, net zo lang tot ik het goed heb, dat dan weer wel.

Groetjes

rené

EN DIT IS DUS EEN VAN DIE ¨BASIS”-BOTEN: