In de ochtend is alles anders

Zaterdagochtend.

Om 7.30 u. werd ik wakker met een gelukzalig gevoel: vrijdag zijn namelijk de grootste problemen met mijn computer verholpen. Te ingewikkeld voor een buitenstaander om hier te beschrijven, maar ik wil er toch wat over zeggen. Niet over het technische aspect maar over het gebeuren er omheen.

Ik kon door een toevallige samenloop van omstandigheden dus niet meer op het dashboard van mijn blog komen. Omdat ik een hele goede webmaster heb die mijn site beheert, Ger, heb ik contact met hem gezocht en hij heeft zowat 2 uur op afstand allerlei dingen op mijn computer gedaan. Maar hij miste een wachtwoord, dat had degene die mijn computer “doet”, en daarom zei hij dat ik met Sunny, eigenlijk Sonny, contact moest opnemen. Maar na zijn langdurige pogingen bleek dat ik niet alleen niet meer op mijn site kon, maar ook helemaal niet meer op internet.

Contact met Sunny gezocht, die bleek een maand op Samos te zitten, en hij kon niet op afstand in mijn computer komen omdat ik geen internet had. Maar dan hebben we nog whatsapp, met beeld, dus zat ik weer 2 uur met mijn mobieltje op 30 cm afstand voor mijn computerscherm zodat hij vanuit Samos mij kon instrueren. Maar alles klopte, zei hij, het was voor hem een raadsel wat er mis kon zijn. Ik had me al helemaal verzoend met de gedachte dat ik 1 maand, tot hij terug was en alles opnieuw zou gaan installeren, niks meer kon doen.

Toen belde Ger, want die had inmiddels het bericht op zijn telefoon gelezen dat ik geen internet meer had, ik had hem natuurlijk via de mail niet op de hoogte kunnen brengen want geen internet. Eerst allerlei dingen via whatsapp gedaan, en daarmee lukte het om internet te herstellen. Toen verder met teamview, het programma waarmee je op afstand in iemands computer kan (als die dat wil). Na 2,5 uur van alles wissen en bovendien een andere browser te moeten installeren, was alles okay. Ik had vrijdagmorgen vroeg, voor dit alles, nog eerst een foto-sessie gehad, en na dit hele gebeuren was ik gevloerd. Ik kon echt niks meer, dan merk je toch dat je ouder aan het worden bent. Apatisch op mijn balkonnetje gezeten de verdere dag.

Maar zaterdagochtend was dat voorbij en had ik erg veel zin om de buurt in alle vroegte te ervaren, plus daarvan met foto’s verslag te doen. Ik had weliswaar 2 blogjes klaar staan, voordat het mis ging, maar ik wilde echt een verse herstart, die ander blogjes komen nog. De foto’s staan hier in volgorde van de wandeling. Elke keer dat ik vroeg de stad in ga denk ik: waarom doe ik dit niet vaker, je ziet namelijk allerlei dingen die je anders nooit ziet. Bijvoorbeeld werkers die bezig zijn de markt op te bouwen, of een terras. Maar ook daklozen die de nacht op een bankje doorgebracht hebben en daar nog niet klaar mee zijn. En ga zo maar door.

Groetjes

rené