Dit is het derde en laatste blog met foto’s van woensdag. Allemaal genomen op een paar honderd meter van huis. De eerste is een van de vele koppen die ze in de film-academie op het Mr. Visserplein gemaakt hebben en die in een soort etalage staan te pronken. Hierna bekeek ik de Tunfun vanaf de buitenkant en de aanleg van het holocaust monument, van beide items heb ik een blogje gemaakt. Verder ging ik via de tuin achter de Hermitage, de Nieuwe Keizersgracht, de Amstel en de Zwanenburgwal weer naar huis.
Met 300 foto’s op de chip. Maar daar moet ik bij zeggen dat ik er bijvoorbeeld van een witte gans 20 had waarvan er maar twee mooi waren, en die pasten naar mijn gevoel niet in de serie. Door dat veel knippen gaat de kwaliteit van de selectie echt omhoog, ik zweer erbij.
Amsterdam wat ben je mooi. En wat heb ik ondertussen een enorme historie met de buurt, realiseer ik me weer als ik eens kijk welke gebouwen herinneringen wakker maken omdat ik daarin wat meemaakte. Ik heb ze niet gefotografeerd met dat idee, het is gewoon een constatering achteraf. Ik zal het er bij zetten zonder in details te treden. Het zijn er niet veel, een stuk of 5, maar toch.
Groet
rené
De bloemen van 25 februari, de herdenking van de februari-staking, lagen nog bij de dokwerker.
Richting Joods-historisch
Sluiswachtershuisje in hotelkamer omgetoverd, ik heb er nog nooit iemand zien overnachten, maar dat kan ook door Corona komen en wordt het echt een hit als het toerisme weer aantrekt.
In de tuin van de Hermitage, beeld van Patrick Visser.
Idem
Nieuwe Keizersgracht richting Amstel.
Er woonden veel joden aan de nieuwe Keizersgracht
Gitaartje-speler.
Op een boot aan de Amstel
Blauwbrug
Blauwbrug met Doelenhotel
Hoi
Amstel 43, hiernaast op 41 kwam ik vroeger vaak.
Blauwbrug met roze filmdagen
Zwanenburgwal met Westertoren. In die roomgele beneden-etage heb ik vroeger maaltijden bezorgd van Flesseman.
‘s-Gravelandseveer met Doelenhotel
In die woonboot woonde iemand die zingende zaag speelde en waar ik het adres van kreeg waar je zo’n zaag kon kopen. Ik heb een keer geprobeerd samen te spelen, dat gebeurde in zijn woonboot, maar dat bleek totaal onmogelijk. Ook als we allebei zuiver speelden was het niet om aaaan te horen. En in de basement van dat linkse witte huis ben ik ook ooit geweest, daar woonde een naamgenoot van mij, later naar Londen verhuisd.
En om te eindigen weer een zelfportret. In de Mozes en Aäron kerk hebben de foto’s van mijn fotoboek gehangen.
