Hoogtevrees

Dat moet je niet hebben als je zo’n enorme bouwkraan opbouwt. Ook niet voor een loopbrug trouwens, maar daar was hier geen sprake van. Hoewel ze er wel overheen liepen, dat dan weer wel.

Het zag er imposant uit, een paar dagen geleden. De kraan is nu in bedrijf.

Voor geen goud zou ik dat werk willen doen, maar zíj kennelijk wel, en ze zagen er niet bovenmate ongelukkig uit. Het was ook nog eens heel koud, maar ook dat scheen ze niet te deren.

Het bouwwerk staat aan de Prins Hendrikkade, en ik heb geen idee wat ze ermee willen hijsen. Misschien kom ik daar nog achter.

Maar overweldigend is het sowieso. Zelfs als ze géén pianist op gaan takelen die op een vleugel Mahler speelt als begeleider van een volumineuze alt die met hem mee de hoogte ingehesen wordt terwijl ze “Das Lied von der Erde” zingt.

Ondertussen probeer ik me niet te laten overweldigen door het leed dat elders wordt aangericht. Ik sluit me er niet voor af en ben bereid welvaart in te leveren als dat door sancties nodig mocht blijken, of geld voor vluchtelingen te storten, maar wil mijn positieve levenshouding er niet aan opofferen. Er is zoveel vreselijks in de wereld aan de hand dat ik al lang geleden besloten heb daar niet tegen te vechten maar te proberen positieve energie te verspreiden. Dat is altijd meer mijn levenshouding geweest. Ik keur activisme geenszins af, maar het is mijn weg niet, zo voel ik dat.

Dus ik ga gewoon door met mijn niet-activistische blogjes.

Groetjes

rené