Het leven vieren
Ik ben de laatste tijd nogal bezig met wat je zou kunnen noemen “de zin van het leven”. Je weet wel, daar waar je nooit achter komt, maar waar je desondanks toch buitenproportioneel veel aandacht aan kan besteden.
En als onmogelijke antwoord op die mystieke vraag kom ik voor mezelf in mijn eigen leven steeds meer tot de conclusie dat de zin van het leven het leven zelf is, en dat je dus zo zuiver mogelijk dat leven moet ondergaan. Dus dat ik alleen maar goed naar dat leven hoef te kijken en het in waarheid te beleven. Dat komt aardig overeen met waar ik al langer van overtuigd ben, namelijk dat je moet leven in het nu. Dat is niet helemaal goed geformuleerd eigenlijk, want je móét niet leven in het nu, er is gewoon geen ander leven dan het leven nu.
Maar om nou te zeggen dat ik dat ervaar als de zin van het leven……..
Dat idee dat de zin van het leven het leven zelf is wordt wel makkelijker geaccepteerd als je in de natuur bent, vind ik. Dat besef kreeg ik bijvoorbeeld donderdag in het Twiske: het leven moet gewoon gevierd worden want het is prachtig. Maar ja, je ziet niet altijd alleen maar mooie dingen. Komt dat omdat je niet goed kijkt, of is het zo dat je jezelf belemmert in het goed kijken, en is alles eigenlijk de moeite waard, ook de dingen die je in eerste instantie niet “mooi” vindt?
Groet
René
