Het leven van een plu
Daar lig ik dan, dacht deze plu,
als je oud bent en versleten
wordt je acuut vergeten
van al je waardigheid beroofd
al heb je je nog zo uitgesloofd
verpieterd in de regen
(voorheen hield ik die tegen)
het is te cru
je suis non plus
Maar ik zou zeggen: wanhoop niet, geachte plu, want niets gaat verloren. U kunt nog tijdens deze periode in de derde dimensie gerecycled worden, bijna een soort reïncarnatie. De kans daarop is vrij klein moet ik toegeven, al heb ik mij persoonlijk ingezet om een aantal van uw verongelukte soortgenoten te behoeden voor totale vernietiging en ze zo enigszins aan de vergetelheid te onttrekken. De laatste 2 foto’s van dit blog bewijzen dat.
Maar ook al is in uw geval uw crematie nabij, u heeft beslist een zinvol leven geleid. U wist immers waarom u hier op aarde was, u kende uw taak: het dienen van de mensheid. Niet alleen door uw eigenaren te behoeden voor doorweekte kleren, maar ook door het bevorderen van de edele schilderkunst, de fotografie en de poëzie. En daarom ben ik er van overtuigd dat u in vluchtige vorm zult voortbestaan.
Ik kom er opeens achter dat ik niet eens weet of de atomen van materie die verbrand wordt mee verbranden.
Groetjes
rené
Leuke blog, Wat een verscheidenheid aan pluutjes en allemaal vanuit je raam.
En inderdaad overal gedumpte paraplu’s na wat onstuimig weer.
ja je staat er echt van te kijkenwat je allemaal voorbij ziet lopen!