Het gewone stadsleven

Ja je vindt de eerste foto misschien niet “gewoon”, maar ik begin dit blogje over het gewone stadsleven ermee omdat het eigenlijk wel gewoon is: vooral zaterdags zie je hier veel vrijgezellen-parties langskomen, en de aanstaande bruid of bruidegom ziet er altijd een beetje buitenissig uit. En omdat het dus vaak gebeurt noem ik het gewoon.

Maar het is tevens een duidelijk voorbeeld van het gewone dat eigenlijk nooit gewoon is. Ik vind eigenlijk al het gewone uniek en in die zin nooit “gewoon”. Dat is de reden dat ik van al het “gewone” geniet.

Zelfs de dakloze man met al zijn bezittingen in een boodschappenwagentje valt daaronder. Niet dat ik dat leuk vind natuurlijk, ik heb echt met hem te doen, mededogen noemen ze dat in het Buddhisme. Maar ik beschouw het tevens als iets wat nou eenmaal onderdeel is van het leven, en dat je op een bepaalde manier dus ook moet aanvaarden, net zoals je dingen moet aanvaarden in je eigen leven die je in eerste instantie niet prettig vindt. Wat mijn eigen leven aangaat denk ik dan altijd: het gebeurt niet voor niks. Een conclusie die ik ook trek in wijder verband dus. Wat overigens niet betekent dat je niet iets aan dingen moet doen waar je iets aan kunt veranderen. Het is geen vrijbrief voor passiviteit. Ja ja, het zit best ingewikkeld in elkaar.

Groetjes

rené