Herfst- en wintertuin

Afgelopen zaterdag was er een nieuwjaarsborrel op de tuin ter gelegenheid waarvan het filmpje werd gedraaid dat gemaakt is van de opera die geïnitieerd werd door drie tuinders, namelijk door Martin v.d. Veen, Edith Ringnalda en Yvonne, ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van Buitenzorg. Dat was vijf jaar geleden, een rommelig maar warm en aanstekelijk gebeuren en erg leuk om eens terug te zien.

Je was toen als tuinder van tevoren gevraagd om iets te maken waaruit de liefde voor je tuin moest blijken, en bij mij werd dat een soort zanggedicht in het midden waarvan ik een stukje zingende zaag speelde. De tekst staat hieronder.

Deze foto’s zijn van de afgelopen paar weken en allemaal in mijn tuin genomen. Ik kom er niet vaak nu, eigenlijk alleen om wat vogelvoer op te hangen. Het gedicht was uit het hart gegrepen, want ja, de liefde voor de tuin is oneindig omdat die tuin, hoe klein ook, de aarde is. En de aarde onze moeder en lerares.

KOM KOM KOM KOM!!!!!

ze zijn er al

in honderden-tal

je hoeft niet te bellen

die bij of libelle

die mus of die rat

die kikker die pad

en soms ook een elf

ze komen vanzelf

DOM DOM DOM DOM!!!!!

ze zijn niet dom

ze weten waarom

die tuinen er zijn

het is hún domein

jaar in jaar uit

die koolmees die fluit

die merel die zingt

de tuin geurt en……. klinkt

……………………………

(en hier speel ik een stukje zingende zaag)

……………………………

JAAAAA hij is puur

JAAAAA en niet duur

hoeveel, nou raad is

hahaa ‘t is gratis

voor niks ga je leren

NATUUR te waarderen

want mees of jasmijn

die ZIJN…..die zijn wat ze zijn

geen pose, onechtheid

of goedheid of slechtheid

geen therapie

dat kennen ze nie

ZO ZO ZO ZO!!!!!

veel hou ik van

mijn tuin als maar kan

zij spiegelt mijn ziel

raapt me op voor ik viel

laat me zijn wie ik ben

zorgt dat ik mij ken

O TUIN TUIN TUIN TUIN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

…………………………………………………

Groet

René