Hartjesdagen

De lunchtafel met de krasse knarren, ik zat naast vriend Rob, de linker man met rode pet.

Voor de eerste keer echt meegedaan aan de Hartjesdagen, en dat is me uitstekend bevallen, ik vond het ontzettend leuk en begreep niet dat ik dat niet vaker heb gedaan. Ik ging natuurlijk wel vaak kijken, maar de buurtlunch had ik nog nooit meegemaakt en zelf als vrouw verkleed over de Zeedijk lopen al helemaal niet.

Lunchen op de Zeedijk, van elke seconde heb ik genoten, oergezellig en die plek hè. Daarna opgeven als deelnemer in de St. Olofskapel (als Viktoria Normaal) en naar huis om me om te kleden. Ik was er op en af al een week mee bezig geweest, outfit verzinnen, zoals een pruik kopen, en een beetje met de zaag oefenen want dat had ik ook al lang niet gedaan. En toen rond gaan lopen. De eerste keer zong ik mijn liedje, La Vie en Rose in een eigen vertaling als De Rose Bril, voor de bekenden waarmee ik had geluncht, en die vonden het hartstikke leuk.

Ik had met Jan afgesproken en die vond me uiteindelijk bij de Olofskapel waar ik ook nog even moest zijn om een foto te laten maken in vol ornaat, dat gebeurde met alle deelnemers. Met hem ben ik gaan lopen over de Zeedijk langs 8 jurypunten waar ik er uiteindelijk 7 van heb gehad. Hier is het optreden te zien op een filmpje dat Jan heeft gemaakt.Veel bekenden tegengekomen. Na drie uur was ik volkomen kapot-moe en hebben we niet meer met de parade meegedaan, wat toch al weinig deelnemers meer trok want het was een lang en intensief gebeuren geweest. Ook de prijsuitreiking niet meegemaakt aan het eind van die parade. Met Jan nog een drankje gedronken op mijn balkonnetje en toen een beetje wezenloos op de bank liggen nagenieten. Ik werd op een gegeven moment gebeld door een medetuinder die ik bij een van de jurypunten had zien zitten en die mijn telefoonnummer had: René, je hebt gewonnen!!!

Ook leuk natuurlijk. Ik had daar al even aan gedacht want ik kreeg behoorlijk bijval, maar het belangrijkste was dat ik het boven verwachting leuk vond allemaal. O ja, dat vergeet ik nog te zeggen: ik had zo’n soort gettoblaster onder mijn “jurk” (een lap met een gat voor hoofd en handen die ik ooit voor mijn closeharmony-groep had gemaakt 30 jaar geleden) als zogenaamde tieten die ik met mijn mobieltje aan moest sturen, wat twee keer fout ging omdat er een radiozender doorheen kwam. Kennelijk een knopje aangeraakt, maar dat ving ik aardig op en op een gegeven moment bedacht ik dat ik mijn mobieltje moest neerleggen i.p.v. omgehangen houden en toen was het goed.

Voor het eerst tijdens de Hartjesdagen geen foto’s kunnen maken, behalve de eerste drie van de lunch. Dus op de eerst drie na zijn alle foto’s van Jan.

Groetjes

rené

PS: geen wekelijks herhaalblog deze keer, heb het 73 keer volgehouden!!!!

Zula, oftewel Ronald, een oude vriend, die al tijdens de lunch langs kwam.
Drie dames voor het café dat vroeger de Engel heette.

VANAF HIER DUS ALLE FOTO’S DOOR JAN GEMAAKT

Arno, met mij
Bobby, van mijn vorige koor, met mij
KristiAnus van der Waag.
Ja dat moest natuurlijk: voor het geboortehuis van mijn vader.
Samen met Ferdinand en de heren
Nog een keer met Ferdinand
Optreden
Jurypunt voor de winkel van Armin, middenin.
Rob met een vriendin
Met Bram, ken ik nog uit Flesseman waar hij tegenwoordig boven woont.
Hij verbeeldde een vlinder die uit zijn cocon was gekropen.
Charl Bakker, ook een buurtgenoot, zat in de jury
Armin met deelnemende dame.
Ja het was lachen geblazen, de hele dag.
Dit vond ik de leukste van mezelf.