Gaypride Utrecht: het begin

Geplaatst op door
De rechter jongen was Turks, de linker persoon ook waarschijnlijk. Ik zag helaas pas thuis op de foto FREE HUGS op zijn buik staan 🙂

Geen idee dat er in Utrecht ook een Gaypride boten-parade bestond, maar Leo nodigde me een paar dagen geleden uit om daar met hem heen te gaan en ik dacht: waarom niet. Het bleek een schot in de roos, een erg leuke dag gehad gisteren 4 juni.

We hadden de prettige ingeving om na het stationsplein, waar de eerste foto’s van zijn, Hoog Catharijne te mijden en er omheen te lopen. Zo kwamen we heel onverwacht op een heel mooi punt terecht waar al honderden mensen op de parade zaten te wachten langs het water van de Catharijnesingel. En wat in Amsterdam echt onmogelijk zou zijn geweest: we vonden een plaatsje helemaal aan het water, prima om te fotograferen.

Je ontkomt er natuurlijk niet aan om deze parade met die van Amsterdam te vergelijken. Het eerste verschil heb ik al aangestipt: het was er minder massaal druk dan in Amsterdam waar je echt vreselijk je best moet doen om iets te zien, als je tenminste niet uren van tevoren klaar wil gaan zitten. Het was niet verstikkend druk dus.

Een ander verschil: het was er veel ontspannener. Iedereen was in opperbeste stemming en het was geen drankfestijn, echt een merkbaar verschil. Wat de boten betreft: het waren er iets minder, 50 i.p.v. 80, maar voor ons was dat wel genoeg. Het was daarentegen ook wel iets minder spectaculair, dat moet ook gezegd. En wat helemaal ontbrak waren de geile fetish-boten met veel (half-)blote mannen, dat miste ik wel een beetje. Maar voor de rest was het erg leuk.

Veel teveel foto’s natuurlijk, er volgen nog wel twee blogjes in de loop van de week.

Na afloop zijn we verder de stad in gelopen, eerst op een terrasje op de Mariaplaats een drankje genomen en daarna via de Oude Gracht, waar we de parade weer opnieuw helemaal hadden kunnen zien en het toch wel héél druk was, en het Domplein via het Janskerkhof en de Nobelstraat op een terras aan het Lucas Bolwerk pizza gaan eten. Via de bolwerken weer terug naar het station.

Perfecte dag.

Groetjes

rené

Op het stationsplein kon je je laten fotograferen en door deze dame daarvoor laten opmaken, een soort Nicky Tutorial. Wij hadden dat niet door en gingen meteen voor het rode doek staan en werden toen pas gewezen op de rij die er stond om opgemaakt te worden. O, wij doen het wel zonder pancake, zeiden wij. Pas achteraf begrepen we dat het een reclamestunt van Vodaphone was en dat ze de modellen in de stad zouden ophangen op billboards om diversiteit aan te geven, de diversiteit van Vodaphone. Ik weet niet of ze ons daarvoor uitgekozen hebben, want ze maakten natuurlijk duizenden foto’s. De volgende is door Leo eerst van mij gemaakt.
Onderweg naar ons plekje aan de Catharijnesingel
Hier zaten we dus, de eerste boot was van Body Talk, een tent waar ik na mijn studie in Utrecht pas een enkele keer ben geweest.
Boot 1 dus.
Prachtig decor.
De Pannfeesten waren net opgericht voor mijn coming out in 1968 en definitief in 1971. Ik kwam bij twee jongens die aan de oprichting meegewerkt hadden, Jan en Sjefke. De laatste overleed aan AIDS.
Surinaamse boot.
De echt Domtoren staat in de steigers.
Deze versie moest elke keer bij een brug leeg gemaakt.
Sharon Dijksma, de burgemeester van Utrecht.
Delen