Fröbelen tijdens de lockdown

Ja je moet wat doen hè, regen, lockdown, januari, en ga zo maar door. Vroeger had ik altijd in deze maand een depressie, maar dat valt de laatste jaren wel mee. Maar het zal nooit een favoriete maand van mij worden, dat weet ik zeker, lockdown of geen lockdown, dat maakt niet eens veel uit.

Eergisteren tot half drie ‘s-nachts naar de bestorming van het Capitool zitten kijken, op youtube zijn soms live-uitzendingen bij bijzondere gebeurtenisen, ik heb geen TV. Eigenlijk was ik wel blij dat het gebeurde want het betekent een keerpunt in de Amerikaanse geschiedenis, denk ik. Ik volg de politiek daar al een jaar en zeg altijd tegen fervente “The Crown”-kijkers: ik heb geen Netflix nodig, de realiteit van het nu-gebeuren is spannender. Trump heeft zijn eigen kansen op een terugkeer in 2024, waar hij steeds mee schermde ondanks dat hij pretendeerde dat hij een aansluitende tweede termijn ging krijgen, vergooid door de ophitsing van zijn aanhangers om naar het Congres te gaan. Ben benieuwd of hij in de 13 dagen die hem nog resten toch nog uit zijn ambt gezet wordt, het zou me niks verbazen.

Ondanks mijn enorme slaaptekort ben ik toch nog wat aan een FOPTO gaan klungelen, en deze werd i.t.t. die van een paar dagen geleden wél mooi, althans dat vind ik.

Toch nog wat kleur op de wangen van januari.

groet

René