Flitsen ontdekt

Behalve de boom, de lantaarnpaal en de brugleuning als statief heb ik ook het flitsen ontdekt. Ik had er altijd een hekel aan, maar dacht ook altijd dat het bedoeld was om alleen dichtbij te gebruiken wanneer het te donker was. Ik zag wel eens mensen objecten flitsen die veraf waren maar dacht dan altijd dat de camera dan nog op de instelling van het voorafgaande stond, de flits-modus dus. Bij mij mislukken ook vaak foto’s omdat ik de instellingen nog op de stand van het vorige onderwerp heb staan.

Wie schetst mijn verbazing toen ik gisterenavond op de brug bij de Spooksteeg stond en het veel te donker was om te fotograferen en ik geheel tegen de gewoonte in eens de flits probeerde: BINGO!!!!!!!!!!! Ik kreeg meteen de smaak te pakken en ben naar de Oudezijds Voorburgwal gelopen om de Nikolaaskerk bij de Oudezijdskolk te fotograferen: een wereld ging voor mij open. Zelfs de spiegelingen in het water kun je flitsen, wie had dat oooooooit kunnen bedenken.

Ja iedereen waarschijnlijk, ik heb wel vaker van die dingen die iedereen weet, behalve ik. Zo heb ik tot mijn 18e boven wc’s gehangen omdat ik er nooit aan gedacht heb dat die wc-bril er is om op te zitten. Daar heb ik wel sterke bovenbeenspieren aan overgehouden trouwens.

Nou zijn dat natuurlijk erg duidelijke “vormtechnische” misverstanden, relatief makkelijk om te ontkrachten. Maar op een dieper niveau kun je dat soort verkeerde percepties natuurlijk ook hebben. En die kunnen een eigen leven leiden en je hele bestaan bij je blijven, tot je de pijp uitgaat. Complottheorieën, rassenwaan, godsdienstwaanzin, en ga zo maar door. Mensen hangen daaraan omdat ze er hun hele identiteit aan ontlenen. Er zijn nog steeds mensen die geloven dat god de wereld in 7 dagen schiep en dat de wereld een platte schijf is, ook al zijn er aanwijzingen dat dat toch waarschijnlijk een slagje anders ligt.

Kom ik toch weer uit bij de onzin van identificatie met je ego, het zal ook weer eens niet waar zijn. Opeens zie ik trouwens wat er boven dit weblog staat: René Louman: fotograaf, auteur, zanger. Dat heb ik natuurlijk wel eerder gezien, mijn webmaster heeft dat er neergezet, maar kennelijk is de identificatie met wat ik doe bij mij toch aan het losser worden, want ik heb het niet belangrijk genoeg gevonden om dat weg te laten halen. Ik heb me nooit zanger, auteur of fotograaf gevoeld: ik zing (zong), schrijf af en toe en fotografeer, dat is echt de juiste omschrijving.

Groetjes

rené