ELKE DINSDAG EEN OUD BLOG: nr 68

Ik heb zelden een vooropgezet plan als ik naar een blog zoek voor mijn dinsdagse herhaal-project, ook deze keer niet. Ik kwam dit blog vrij snel tegen en omdat ik nog steeds met dezelfde dingen bezig ben deed het me besluiten het opnieuw te plaatsen. Het filmpje van mijn liedje dat je aan kunt klikken bestaat uit een fotocollage van bewoners van Flesseman die in mijn boek staan. Het liedje gaat over doorzicht in je leven, dat je misschien krijgt in de laatste seconden voor je lichamelijke dood en dat ik daarom DIE ENE SECONDE heb genoemd. Alle bewoners die op die foto’s staan zijn overleden, dus die weten in mijn optiek nu allemaal wat het doel van hun leven was, en of dat uit de verf is gekomen. Ik heb het 21 maart 2018 geplaatst en het heet:

CRUCIALE MOMENTEN: DIE ENE SECONDE

Toen ik gisteren het youtube-filmpje van mijn BEN JE EENZAAM VANNACHT (dat ik een paar weken geleden zong op een middag van mijn gay-koor) in de rechterkolom van mijn blog wilde zetten zag ik daar mijn andere liedjes weer staan en kon ik het niet laten mijn DIE ENE SECONDE aan te klikken.

Het gaat over het doorzicht in je leven dat je krijgt vlak voor je dood gaat. En dat was kennelijk niet voor niks want ik ben daar altijd mee bezig, net weer met iemand een gesprek daarover gehad. Met name over de cruciale momenten die je in je leven meemaakt en die je inzicht verschaffen.

Je leert van alles natuurlijk, zoals b.v. in deze foto verbeeldt die ik met de zelfontspanner in het net leeggeruimde huis van mijn ouders, die toen naar een verzorgingshuis waren gegaan, maakte. Een van de foto’s van het lied. Intens verdrietig en eenzaam was ik, het leven komt dan echt op je af: het was een immens tot nadenken stemmende ervaring.

Dit soort ervaringen bedoel ik met “je leert van alles”, maar het zijn niet de echt cruciale momenten die ik bedoel. Ik bedoel meer de schaarse piek-ervaringen die daar nog boven uit stijgen. Zo heb ik een keer een prachtige lichtervaring gehad, nota bene tijdens het instralen van water door Jomanda (in een blog heel kort beschreven, kort omdat het eigenlijk ging over Jomanda en Millekam), wat de aanleiding was om bij de rozenkruisers te gaan waar ik 15 jaar leerling ben geweest en erg veel geleerd heb. Dat soort ervaringen.

Tegenwoordig is mijn ingang meer de advaita, met als uitleggers b.v. Eckhart Tolle en Adyashanti, en ben ik overtuigd dat je meer iets kwijt moet raken dan iets bereiken: n.l. je identificatie met alles, en met name met wie je nu denkt te zijn. Je ego dus. En het vage besef dat je niets anders dan bewustzijn bent, de oerbron.

Een paar maanden geleden kreeg ik een glimps van wat dat betekent. Er was al voor gewaarschuwd door Adyashanti: je ego wil niet verdwijnen, wil niet “dood”, dus dat kan heel eng zijn in het begin als dat gebeurt, als het niet meer de eerste viool mag spelen want verdwijnen doet het nooit. Ik had gedurende ongeveer 1 of 2 seconden die “ego-dood- ervaring”, en het was heeeeel eng. En ik kreeg er niks moois voor terug. Nou, eigenlijk wel: het besef dat het inzicht groeiende is is weer wat steviger.

Kortom: ben nog steeds bezig met waar DIE ENE SECONDE over gaat, al is dat een andere invalshoek, noem het “zingeving”.

GROETJES

RENÉ